Olanı olduğu gibi kabul etmek nasıl olurdu? Kimler yapabilirdi? Kimler kendini koşulsuz kabul edip yolundaki tüm taşları temizleyerek ilerleyebilirdi? Herkes Gültekin gibi cesaret dolu olabilirmiydi? Sanki başaracaklarını önceden görmüş gibi inanabilirmiydi kendisine? İnanç.. gelecekteki kendine inanma. Kendi ayakları üzerinde durmaya inançlı olma.. bir başkasının koltuk değneklerine değil.. kendi ayaklarına güvenmek. Aslında hepsi bu. Kanatlarımız olduğunu bilmezsek uçamazdık ki! Gültekin kanatları olduğunu bilip uçmak istiyordu her şeye rağmen. Toplumdaki eksik algısını kırıp kendi benliğini kucaklayarak.
Hep inandığım bir şey var.
“İnsan, niyetinin saflığı içinde elinden gelenin en iyisini yaparsa evren ona yardım eder.”
Okurken gözlerim dolu dolu okudum.. 10/10
#Okudumbitti 
Onlar Benim Kahramanım 
Doğan Cüceloğlu
"Bu kadar değil ki kimsenin hikâyesi"
Ne kadar tanıyoruz birbirimizi? Kimler ne biliyor hakkımızda? Aynı sofrada, aynı ortamda, aynı insanlarla oturup kalkmak ne kadar yakınlaştırır bizleri?
Hayatınızda bir şeylerin eksik olduğunu bildiğiniz halde bu eksiklerin içinizde bir şeyleri tam ettiği oldu mu? Mesela anlam veremediğiniz bir boşluğu başka bir boşluğun doldurup kapattığı...
Sade, akıcı fakat bir o kadar çarpıcı bir hikâye. Bir değil sekiz farklı hayatın bir bütün gibi gözüküp aslında bir bütün olamaması...
Her satırında insanın kendini bulabileceği kadar hayatın içinden bir kitap...
Şermin Yaşar ne yazsa okunur dedirten kitaplardan. Sonuna kendi hikayenizi eklemek isteyeceğiniz türden...
"İşe vaktinde geliyor mu, işini yapıyor mu bir buna bakıyorduk. Bu kadar değildi ki kimsenin hikâyesi... "
06/04/2023 - 04:13
Kara Sabah…
@askerserhan , ailesi olayı bizzat yaşamış olan, bu kötü günü ve günleri kaleme almış, unutmamamız için tüm detayları ile yazıp, kitabına resimleri ile eklemiş.
Aradan aylar geçmesine rağmen, hala sıkıntılar devam ederken, kitap bizi sadece televizyonda gördüklerimiz değil onun ötesine götürüyor.
Gerçekleri daha iyi bilmek için mutlaka okumalısınız.
Bu kitap kitaplığınızda olmalı ki, ileride bu günleri çocuklarımızda doğru bilsin.Yapılanı yapılmayanı, kimler yardım ederken kimler yardıma köstek oldu unutmasın.
Ben çoğu yerde ağlayarak, o anları buz gibi hissederek bedenimde, kitabı okudum.İstanbul’da yaşayan biri olarak, deprem olsa farklı şeyler olacağını düşünmüyorum.
Hatta aklımdan şu bile geçti, belki dedim yıkılırsa buralar, bu kitabı kitaplarımı bulurlar.Kitaplarda kızıma bıraktığım notları, kızıma bıraktığım defterleri, fotoğrafları…
Ahhh, elinizde iken yaşam ve hala yaşıyor iken sevdikleriniz, kıymetini bilin.Değmez vallahi bu dünya!
| Aişe Bozdemir ~ 26/04/24
Acı Yoruldu 
Serhan Asker
Her Fotoğrafın Bir Hikayesi Vardır.
