Hendek Gazvesindeki Nebevî Mucize
Allah Rasulu bismillah dedi ve kazmayla sertçe vurdu. 1/3ü kırıldı. Allahu Ekber. Şam'ın anahtarları bana verildi, Vallahi! Ben kırmızı köşkllerini görüyorum.
Sonra 2. Kez vurdu. Allahu Ekber. Bana Farisin anahtarları verildi. Ben Medaninin beyaz köşklerini görüyorum. 3. Kez vurdu. Bismillah! Kalan taşları kırdı. Bana Yemenin anahtarları verildi. Ben Sananın kapılarını görüyorum. 
Ebu’l Hasan Nedvi
Aşk dediğiniz, “dostluk”, “arzu”, “tutku” veya Tanrı bilir başka hangi isim taşıyan beyaz veya siyah ya da altın sarısı veya pembemsi kablolardan ayırmak gereken kırmızı bir kablo değildir.
Sayfa 65Kitabı okuyor
Ben bir ölüyüm.
Ben bir ölü.
Bir ölü...
Çırılçıplak edepsiz bir ölü.
Taşlayın haydi!
Değmez ruha dünya taşınız.
Üstelik geç kaldınız.
“Hangisini istersiniz, beyaz mı kırmızı mı?”
Sayfa 202 - KoridorKitabı okuyor
Cadıların şapkası neden hep siyahtır,
Kırmızı başlıklı kızın başlığı niye kırmızı,
Şirinler neden beyaz şapkalı,
O halde şirin babaya neden kırmızı şapkalı baba denmedi?
Uzaylılar hep uzayda mı yaşar?
Kardan adam var ama kardan kadınlar neden yok?
Ve bir de kurt adamlar var ama niye kurt kadınlar yok?
Bu sorunları hep merak ediyorum..
Gece ilerleyip de sokaklar yalnızca eşcinsellere kalmadan önce, ilk gençlik yıllarının pazar günlerini hatırlatıyordu bu alan ona. Okyanusun öbür kıyısında bile kurtulamadığı o boğucu yılları… Ailecek gidilen piknikler, ayçekirdekleri, siyah-beyaz ekrandaki Amerikan dizileri, bitmek bilmeyen ev ödevleri, kısıtlamalar, yasaklar, söylevler, cezalar… Acemi öpüşlerin hoyratlığı, annesinden ışırdığı parliament paketleri, bir çift topuklu çizme, ilk caz plakları ve arkadaş evindeki, gürültülü patırtılı cumartesi öğleden sonraları…
Sayfa 126 - EverestKitabı okudu
ÖLÜM YAŞAMIN KARŞITI OLARAK DEĞİL,
PARÇASI OLARAK VARDIR
Bir kez sözcüklere döküldüğünde pek sıradan görünüyor, ama o zamanlar, sözcükler biçiminde değildi, bir boşluktu, yüreğimin ta derinliklerinde hissettiğim. Ölüm, kâğıt bastırgacının içinde de vardı, tıpkı bilardo masasının üstünde sıralanmış dört tane kırmızı beyaz topun içinde olduğu gibi.
O zamana kadar ölümü hep bağımsız, yaşamdan tümüyle ayrı bir varlık olarak kabul etmiştim. Başka bir deyişle: “Bir gün gelir ölüm biz ister istemez kollarına alır. Ama buna karşılık, o günden önce bize hiç dokunmaz.” Bu mantığımı her türlü sınamadan geçebilecek kadar doğru buluyordum. Yaşam bu yandaydı, ölüm öte yanda.
Pdf
Ah, ne severdim baloncuları, balonları... Pazar günleri sokak sokak dolaşır, bir baloncu bulur,
ardına takılırdım.Öyle çok severdim ki balonları... Onları, kırmızı, mavi, sarı, beyaz renkleriyle dev akide şekerlerine benzetirdim.
Baloncuyu da, çok balonu olduğu için dünyanın en mutlu insanı sanırdım.Ama hiç balonum olmadı ki o yaşa dek. Onun için nerede bir baloncu görsem, ardı sıra yürürdüm.
Sayfa 20Kitabı okuyor
•• SON ••
"..kırmızı güllerle dolu bir çelenk vardı. Yine mezarın üzeri kırmızı beyaz güllerle bezeliydi. Herhâlde buraya gelenlerin gözyaşıyla olmalı ki ıslak görünüyorlardı.."
Sayfa 256 - Dorlion YayınlarıKitabı okudu
Oscar Wilde’ın dediği gibi “fildişi saplı bir bıçakla açılmış bir kızıl nar” gibi dudaklarını gördüm. Büyük, biçimli, kırmızı dudaklarını ve arasındaki sedef gibi sağlam beyaz dişlerinin nihayetsiz bir kudreti, zenginliği vardı.
Sayfa 37Kitabı okudu
“Beyaz, hepsi beyaz papatya olsun Ahuzar’a beyaz yakışır.” Kenan Kralşan
“Alev gibi kadına papatya vermek ancak bunun aklına gelirdi. Kırmızı gül yakışırdı ona.” Timur Tönge
Kırmızı gül tutkuyu fısıldar,
Ve beyaz gül aşkı haykırır;
Kırmızı gül bir şahin,
Beyaz gül ise bir güvercin,
Oysa ben sana krem rengi bir gonca gönderdim Uçlarında pembelik olan;
Aşkların en safı, en tatlısı için
Dudaklarında tutkunun öpücüğü olan.
