ama insan denen o ölümlü mahluk, her türlü belanın, her türlü melanetin kaynağıydı. kahramanına da, hainine de, cesuruna da, korkağına da, yaratıcısına da, yıkıcısına da, asla güvenilmezdi. birbirlerine yaptıklan kötülükler yetmezmiş gibi, kurdundan kuzusuna, çiçeğinden ağacına her türlü canlıya zarar vermekten çekinmezlerdi. ne çekinmesi, bu kötülükten zevk alırlardı.