"İnsan değil miyiz? Fırça da isteriz, karyola da, buzdolabı, radyo da!"
İnsanlardı onlar da. Her ne kadar 72. Koğuşun mahkumları olsa da ihtiyaçları, istekleri, hayalleri vardı. Sıcak bir yemek, biraz sigara, akşamları yapılan çay sefaları...
Az çok kavuşuyorlar da bu isteklerine. Her şey koğuşta" kaptan" diye anılan adama, anasının 150 lira göndermesiyle başlıyor. Kaptan cömerttir. Her ne kadar arkadaşlarının amacı biraz da ondan para tırtıklamak olsa da hepsine göz yumar. Her akşam sıcak yemekler, hepsine birer yatak, pencereler muhafazalı, çaylar, sohbetler... Can gelir 72. Koğuşa bir nevi.
Tok yatmanın sefasını sürer herkes. Kışın da soğuktan korunmak kadar güzeli yoktur. Mis gibi ceketler de vardır üzerlerinde. Kimin sayesinde? Tabiki de Kaptan sayesinde.
Hayaller canlanır tekrar. Hepsi, çıkmak için gün sayarken olur da belki af çıkar hülyaları vardır. Hele bir de bizim Kaptan aşka düşünce daha da canlanır, renklenir hayalleri. Artık varsa yoksa tek bir kişi var onun için.
İnsan çıkarları, hayalleri ve ihtiyaçları üzerine güzel bir hikayeydi.
Tavsiye edilir.
Orhan Kemal'dir. O, her ne kadar edebiyatın hemen her dalında eserler vermiş olsa da daha çok toplumsal gerçekçi türde kaleme
