Bir Rus klasiği daha bitti. İstedim ki bitmesin, bu yüzden uzatarak okudum bilhassa. Merakım yazar üzerine oldu evvel. “Gorki” adının daha doğrusu lakabının Rusça da “acı” anlamına geldiğini ve yaşamı boyunca acılarla yoğrulmuş bir hayat sürdüğünü okuyunca bu eseri de büyük duygularla yoğurmuş olduğuna inanarak başladım ve bitişinde başucu kitabım olarak en güzel köşeme bıraktım.
Okurken aklıma genellikle Nazım’ın şiirleri geldi. Özellikle;
Sana düşman, bana düşman
Düşünen insana düşman sevgilim şiiri.
Kadınlar, kadınlarımız ; ana olarak, yoldaş, arkadaş olarak neler yapabileceklerini , evlatları için neleri göze alabileceği ve gerçek - doğru için gözünü kırpmadan, korkusuzca haykırmayı başarmış, yılmamıştır.
Analar çeker bu dünyanın kahrını. Çektiği eziyetler, gördüğü şiddet dedirtti bunu bana.
Detaya inecek olursam kitap ile ilgili; Gorki’nin iyi bir gözlemci olduğuna, insanın duygu durumundaki ifadelerini iyi anlayıp, dile getirdiğini, sözcükleri çok iyi kullandığını düşünüyorum. Duygusal tanımlamaları güçlü dile getiriyor.
O zamanın Rusya’sında işçilerin durumu, makineler, emeğinin karşılığını alamama , tükenmişlik, emekçiler ve devrimci bir ruh ile bezenmiş, yobazın, korkağın karşısına dimdik çıkan okuyan gençlik.. Her şey var bu kitapta her şey..
Son olarak ; İnsan nasıl olurda gerçek olmayan düşüncenin , ezen, acımasız, sömürenlerin yanında olur ?
Sonuna kadar doğruyu savunan , adaletin emsali olan , emekçilerin dostluğu ile yücelmiş, daima birlikte olmayı, birlikteliği savunan kardeşçe ve hoşça bir yaşamınız olsun.
Mutlaka okuyun..
