Aniden içimde bir isyan patlamıştı. İdam cezam okunana dek nefes aldığımı, hareket ettiğimi, diğer insanlarla aynı ortam içinde var olduğumu hissedebiliyordum. Oysa şu an, dünya ile aramda sanki bir duvar vardı . Şu an b ana hiçbir şey eskisi gibi görünmüyordu. Bu aydınlık ve geniş pencereler, bu parlak güneş, bu billur gökyüzü, bu güzel çiçek, hepsi kefen rengi gibi soluk bir beyaza bürünmüşlerdi. Beni götürecekleri yol boyunca sıralanan erkek, kadın ve çocuklara sanki birer hayaletmiş gibi bakıyordum.”
