Ben... Sizi... Sizi ne kadar... Bilemezsiniz... Kolya, bana sizden... Coşkuyla söz etti hep... Onun coşkusunu severim. Onu baştan çıkarmadım! Yanlızca onu bırakıyorum... Arkamda çok insan bırakmak isterdim, çok insan... Ama kimsem yoktu... Çalışkan bir adam olmak istiyordum ve buna hakkım da vardı. Ah öyle çok şey istiyorum ki! Şimdi artık hiçbir şey istemiyorum. Canım hiçbir şey yapmak istemiyor. Bir şey istememeye kendi kendime söz verdim. Gerçeği bensiz arasınlar! Evet, doğa çok alaycı! Fakat daha sonra alay edeceği çok iyi yaratıkları neden yaratıyor ki? Dünyada en mükemmel örneği yarattı, sonra da ona bütün insanlığın içinde boğulabileceği kadar kan dökülmesine neden olan sözler söyletti! Oh, ne iyi ki ben ölüyorum! Belki ben de korkunç bir yalan söylerdim. Evet, doğa bunu yaptırdı bana! Kimseyi baştan çıkarmadım... Bütün insanların mutluluğu, gerçeğin herkes tarafından anlaşılabilmesi için yaşamak istiyordum... Pencereden Meyer’in duvarına bakıyor ve yanlızca bir çeyrek saat konuşmayı düşünüyor, herkesi inandırmayı istiyordum...Yanlızca bir kez gördüklerimi bile... Sonuç ne oldu? Hiç! Sonunda beni küçümsediniz. Sonunda yararsızım, aptalım. Ve sonunda vakit geldi! Ardımda hiçbir anı bırakmadım! Ne bir ses, ne bir yapıt, ne de bir iz! Bir tek düşünce bile yayamadım!Zavallı bir budalayla alay etmeyin! Unutun onu! Her şeyi unutun!... Böyle acımasız olmayın, unutun lütfen! Biliyor musunuz, şu verem olmasaydı bile kendimi öldürecektim... Budala: Dünya edebiyatının en güçlü imzalarından biri olan Dostoyevski’nin, dört insan arasındaki karmaşık ilişkileri ve gerçek sevginin tahlilini sunduğu, aynı zamanda okura büyük bir yazarın bile kendi yarattığı roman kahramanlarından bazılarını sevip kolladığı bazılarını ise sevmediğini hissettirdiği romanıdır.
Mehmet Akif Ersoy, Ağlarım Ağlatamam isimli şiirinde. Birçok eser okudum Dostoyevski'nin kaleminden, iki cümle ile özetleyecek olsam onu şairin bu dizelerini seçerdim.
Fyodor Mihailoviç Dostoyevski
İsmini bile saygılı bir tonla okuyor insan.
Oktay
