Bazen yolda yürürken hiç tanımadığım insanların gözlerimin içine bakıp, sanki milyonlarca senedir tanıyormuş da aradıklarını bulmuş gibi sevinçle el sallamalarına hep hayret ederdim.
Bunun sebebini hiçbir zaman çözememiştim ki
Bulut Atlası kitabını okurken galiba çözdüm..
Ortada tek bir bilinç var ve binlerce senedir tüm rol ve kılıklarda her deneyimsel hayatı yaşayan sadece o...
Ve o kendisinden kendisine selam veriyor...
Bu, aynı zamanda hiç duyulmayan ya da bilinmeyen yeni çağ bilgilerinin, aynı anda birçok insanda açığa çıkmasının sebebini de açıklamıyor mu?
Yani meselenin özü şu ki; eğer sen bir hususun o anda idraki farkındalığının sevincini yaşıyorsan;
Yalnız değilsin..
Seninle birlikte aynı anda, aynı saatte, ve aynı salise de çok fazla kişi aynı durumu yaşıyor..
Aslında Mevlana bu durumu şu sözüyle çok güzel açıklıyor:
Zerre bütünün aynasıdır...
Dünyada, ülkemizde popüler olmuş ya da çok izlenmiş bazı filmlerin kitap uyarlaması olduğunu bilmeyiz(sonradan öğreniriz). Bu olmasa dahi kitapları aynı popülerliğe ya da okuma oranına ulaşmamıştır. Bazı kitapların henüz çevirisi de yok.
Bazı örnekler: