Colette sen nasıl bir aykırısın, nasıl bi' düşün dünyan var böyle? Hani marjinalliklerle karşılaşırız hayatta, uçlarla. Bize yüksek ya da dip gelir ama ilgi çekicidir bir şekilde. Colette işte yerini belirleyemediğim bir marjinalliği taşıyor aklımda.
1830'ların bu aykırı ve cesur Fransız kadını fikriyle, bileşimleriyle benim için çok farklı. Dişi Kedi kitabında ise evlenmek üzere olan çiftin bir kedi ile tokatlanışlarına/kendi içsel sorgulanışlarına tanık oluyoruz. Kadının sevgilisini kediden kıskanması, adamınsa hayatında Saha'sından, kedisinden başkasına aslında yer olmadığını fark etme sürecini okuyoruz. Bu süreç çok sık, derin psikolojik ifadelerle dolu. Yine de okurken her şeyin aklımda hızla görselleşen hali, kitabın betimsel yönünün de güçlü olduğunu hissettiriyor bana.
Kitabı bitirdiğimde bi' duyguya, bir farkındalığa varmaktan çok, bu kadar uç bir olay, modern bi' sorunun ifadesindeki nahif ve kırılgan bütünlüğün sarsıcı etkisini yaşadım. Colette'i düşündüğümdeyse, kendi zamanının o tarihsel ve genel, şu andan bakınca "karabulutlu" dönüşüm sürecine göre ne kadar iç, ne kadar derin ve günümüzde yaşanabilecek hassasiyette bir konuyu ele aldığını düşünüyorum. Colette çok ilginç, duyarlı bir ruh ve bu ruhu tanımanın en iyi yolu onun sınırlı yazınını okumak.
Kitabı Colette'i tanımak isteyenlere ve özellikle kedisever herkese tavsiye ederim.
Colette
