1800'lü yıllarda yaşayan bir insan. Bir şeyler karalıyor ve duygusal tasviri o kadar iyi yapıyor, duyguları öyle güzel kelimelere döküyor ki, 2 asır sonra yaşayan bir insan kendi duygularını o kelimelerde bulabiliyor. Kitabın içeriğinde aham şaham bir durum yok ama benim bazı konulardaki hiselerimle öyle örtüşüyor ki, bir noktada duruyor ve "evet, işte bu tam olarak." diyorum. 2 asır öncesinin insanı benim hislerimi ancak bu kadar dillendirebilir, böyle kağıda dökebilir diyorum. Yıllar sonra daha önce yaşadığı eve bakıp, duvardaki damarlanmanın hâla duruyor olduğunu ve sadece o izden binlerce anının gözünün önüne serildiğini anlatışı, beni aniden binlerce kilometre ötesine taşıyor. İnsan bir evi, bir sokağı,bir mahalleyi, bir insanı yeniden yaşamaya başlıyor. Sevdiklerini, anılarını, her şeyini yeniden ve yeniden. Her şey nasıl da aynı kokuyor. Bu seslerin ne kadar tanıdık? Söylediği her cümlede kendimden geçiyorum. Kitapla iç içe geçtim. Herkeste aynı hissi uyandırır mı bilemem ama eğer duygu yoğunluğuna sahipseniz ve duygusal tasvir okumak sizi sıkmıyorsa mutlaka okunmalı!
