Birkaç yıl önce bir arkadaşımın “Al, bu ‘Halil Cibran’ seti senin olsun.” dediği gün ismini ilk defa duyduğum bu yazarın kitaplarını; alıp, okuldaki dolabama koyup hiçbir şekilde oradan çıkarmayıp, daha sonra da şehirdeki olaylardan ötürü yıkılan okulun içinden çıkarıp, alıp eve getirmiştim. O günden beridir de zarar görmeden kurtardığım kitapları okumak aklımın ucundan bile geçmedi, fakat buraya üye olduktan sonra sık sık onunla ilgili alıntılara, incelemelere denk geldim ve bende merak uyandırmaya başladı. İlk olarak “Aforizmalar” kitabını okumuştum. Şimdi de yine aforizma tadında bu kitabını... Ve tabi ki bende bulunan diğer kitaplarını da okumaya karar verdim. Kitap, El Mustafa adında bir ermişin, 12 yıl boyunca yaşadığı Orfales kentinden ayrılıp, doğduğu yere gitme gününde; halka veda ederken, onların sorduğu sorulara vermiş olduğu cevaplardan oluşuyor. Aşk, evlilik, çocuklar, yeme ve içme, çalışma, sevinç ve keder, suç ve ceza, yasalar, özgürlük, acı, ölüm gibi konular hakkındaki düşüncelerini okurken neredeyse hepsinin altını çizecek oldum. Toplumun dil, din, ırk ayırmaksızın her kesimine hitap eden bu veda konuşması, okuyan herkesi düşündürmeye yönlendiriyor. Okuduğum her cümleden kendime yollar çizip, anlamlar çıkardım. Doğu toplumunun kıymetli düşünürlerinden Halil Cibran’ın bu kitabının herkes tarafından okunması gerektiğini düşünüyorum.
Okumayı düşünen ve bunu eyleme geçirecek olan herkese şimdiden iyi okumalar diliyorum.
