Bana “ kitaplarını yollayayım mı? Tırnak diye soruyorsun. Dostum, tanrı aşkına onları benden uzak tut ünlem benim artık bir rehbere ,kışkırtılması ve alevlenmeye ihtiyacım yok! Yüreğimin heyecanı bana yeterli. Üstelik onu uyutacak bir ninniye bile ihtiyaç duyuyorum. Bu ninniyi de Homeros’ta fazlasıyla buluyorum. Kaç kez kanım kaynayıp taşarken, onun yardımıyla söndürmüşümdür! Ah, sen bu yüreği bilmezsin! O ne deli, ne uçarıdır bilsen! Bunu sana mı soruyorum? Sen ki benim tehlikeli bir durgunluktan coşkun bir sevince, tatlı bir hüzünden azgın bir çarpıntıya düştüğüme tanık olarak, kaç kez benim için kaygılanmış, üzülmüşsündür!