Atay’ın okuduğum 6. eseri aslında buna eser demek de çok doğru olmaz sanırım, hayattayken deyim yerindeyse ‘karalama defteri’ olarak kullandığı günlüğü ölümünden sonra kitap haline getirilmiş. Ben yazara karşı yoğun bir ilgi beslediğimden dolayı kitaba başlarken yazarın kızı ‘Özge Atay’ ın yerinde olmak ister miydim acaba diye düşündüm nedense.
