İdeolocya Örgüsü
9.0
237 Kişi
852
Okunma
368
Beğeni
14,3bin
Gösterim
576 sayfa ·
Tahmini okuma süresi: 16 sa. 19 dk.
Basım
Türkçe · Türkiye · Büyük Doğu Yayınları · Mart 2007 · Karton kapak · 9758180328
Diğer baskılar
4 mağazanın 7 ürününün ortalama fiyatı: ₺55,09
Puan ve İncelemeler
9.0
10 üzerinden
237 Puan · 50 İnceleme
500 syf.
·
79 günde
·
Puan vermedi
Büyük Doğu Macerası
İdeolocya Örgüsünü okumak benim için çok serencamlı geçti. 79 günde anca bitirişimin altında yatan sebeplerine değinmek istiyorum.
Bu eser hakkında Üstad Necip Fazıl diyor ki:
"Bu eser, benim bütün varlığım, vücut hikmetim, her şeyim... Ben, arının peteğini hendeseleştirmeye memur bulunması gibi, bu eseri örgüleştirmek için yaratıldım. Şiirlerim de, piyeslerim de, hikâyelerim de, ilim ve fikir yazılarım da sadece bu eserin belirttiği bina etrafında bir takım «müştemilât»dan başka bir şey değil.."
Eseri okurken bidayette Necip Fazıl'ın dilini anlamakta zorlanıyordum; onunla aynı lisanı konuşmamıza rağmen onu anlamak benim için oldukça meşakkatliydi. Çünkü belirli bir dil zevkine sahip değildim ve Üstad'ın ne dediğini anlayabilmem için eserin çoğu sayfasında sözlüğü açıp yabancısı olduğum kelimelerin ne anlama geldiğine bakmam ve bir sonraki sayfaya geçmeden okuduğum sayfayı yeniden okumam icab ediyordu. Ve bu iş beni çok yoruyordu. Binaenaleyh esere ara verdim çünkü bir şeyler ters gidiyordu. Bir başkasının anladığını ben neden anlayamıyordum? " Ben neyi yitirdim?" sorusuna yanıt aradım. Evvela yolum Nihad Sami Banarlı'ya çıktı ve iğdiş edilmiş acınası dil ve düşünce dünyamı seyre daldım. Aldığım yara büyüktü zira yaklaşık 53 yıl önce yazılmış bir eseri okuyup anlamakta azami zorluk çekiyordum. Kendime dil zevki kazandırmak adına bir takım okumalar yaptım. Okuduklarımın arasında en fazla müstefid olduğum Peyami Safa idi çünkü dil zevkinin yanında bir de Simerenya adında bir ütopyası vardı. O da kendince bozulan ahlaka ve dünya nizamına bir çare bulmuştu. Fakat Üstad'la en büyük farikası onun bulduğu panzehir batı ideolojilerinin zehirli taraflarını atıp uçuk kaçık ama harikulade bir ütopya inşa etmesiydi. Evet bu bir ütopyaydı ve bu yüzdendir ki hayata tatbik ettirilmesi muhaldi. Üstelik ne yazık ki İslam'ı baz almıyordu ve bu yüzden kurutulmuş ruh köklerimize derman olamazdı.
Ve geç tanışmış olsam da -sağolsun bir dostun tavsiyesiyle- Ahmet Haşim'in de fevkalâde yardımı dokundu. Lakin Ahmet Haşim'in dil zevkinden ziyade zâtı dikkatimi cezbetti. Onunla, kendözüne yabancı fakat düşman olmayan, batı hayranlığı derekesinde yalpalanmanın ne büyük bir ıstırab ve kayboluş doğurduğunu gördüm.
Dil zevki mevzuu yavaşça hallolurken İdeolocya'yı yine elime aldığımda gene bir şeyler eksikti. Çünkü Üstad yanıyordu ve ateşe düşmeyen yanmayı bilemezdi. Üstad'ın çilesinden haberdar olmak, onu anlamak, yaptığı işin ne derece mühim olduğunu idrak etmek elzemdi.
Dil zevkiyle beraber gayri ihtiyari yürüttüğüm zihin açıcı okumalarla (ki bunların bir kısmı Yusuf Kaplan'ın 100 kitap listesinde seviyeme hitap edecek kitaplardan oluşuyordu) İdeolocya'nın zeminini sağlamlaştıracak, bana Üstad'ın haykırışlarını anlamlandıracak kitaplar okudum. Sa'duddin Ökten, Aliya İzzetbegoviç, Seyyid Kutub , Sezai Karakoç, Abdurrahim Karakoç, Cemil Meriç gibi nice dert sahibi mütefekkire yolum düşüyordu..
Aliya ile çağı, ideolojileri, düşmanlarımızı tanıdım, Seyyid Kutub ise dirilişin ne kadar elzem olduğunu haykırıp duruyordu. Sezai Karakoç olmazsa olmazımdı ve onun eserleriyle müslüman olma coşkusu üzerime siniyordu. Ve yine sağolsun bir dostun tavsiyesiyle Cemil Meriç okumalarında aklımızı kiraya verdiğimiz aşikar oldu. Fikir adamlarımızın nasıl harcandığını, beyinlerimizin nasıl yok edildiğini gördüm. Ve bir uçuruma doğru yuvarlanıyorduk. Ne olacak, çare ne, kurtuluşumuz nerede! diye avaz avaz haykırdığım sırada İdeolocya Örgüsünü yeniden aldım elime. Ve gördüm ki Necip Fazıl kurtuluşumuzun reçetesini bizlere sunmuş, büyük titizlik ve incelikle hastalığımızı teşhis etmiş, bizi -hasta olduğumuza ikna ettirerek- ameliyat masasını oturtmuş ve merhamet neşteriyle ufunetli urlarımızı söküp atmış ve bize sıhhatli, müferreh, emniyetli, huzur dolu bir hayatın kapılarını açmış. O hayatın adı da kaybettiğimiz, unuttuğumuz, ondan başka her ucuz davayı, ideolocyayı tuttuğumuz ve tutunduğumuz yerlerden ellerimizi, bacaklarımızı, kafamızı ve en son ruhumuzu kaybetmeye kadar gittiğimiz sahte kurtarıcılarıdan azâde hakiki kurtarıcı fakat bir türlü kendisini görmediğimiz İslam'dı!
Eseri okurken Üstad'a bolca dua ettim, bazı yerlerde kah güldüm, kah ağladım. Sinirlerimi geren öylesi yerler vardı ki lakin Üstad'ın üslubu sayesinde yüzümde kocaman bir tebessüm doğuyordu; üslubu fevkalâde zarif, ince ruhlu ve kendileri muarızlıkta son derece dâhi... ve unutmadan, argosuz hakaret edişine ise büyük bir hayranlık duydum.
Yusuf Kaplan: "Yok oluş mevsiminde Türkiye’nin ruhunu üstad Necip Fazıl kurtardı! Hepimiz entelektüel olarak Necip Fazıl'ın paltosundan çıktık!' derken ne kastettiğini artık çok daha iyi anlıyorum. Ve Üstad'ın çektiği çileleri görmezden gelen, kulak tıkayan, ona sabık şair diye doğruluktan uzak çirkin yaftaları yapıştıran onun tabiriyle "tavla zarı kafalı tipleri" de Allah'a havale ediyorum.
Eser, dünyaya, Türkiye'ye bakışıma yeni bir yol çizmekle beraber, puslu penceremi temizleyip, hakikati görmemin önünü açmış ve bana, celladına âşık mukallitliğin ne derece sefil bir hâl olduğuna vukufiyet kesbetmeme vesile olmuştur.
Allah Teâlâ Hazretleri Üstad'dan razı olsun, ona çektiği çilelerin karşılığını fazlasıyla versin. Derecesini âlî, makamlarını ulvi eylesin...
Umuyorum ve inşallah artık çekilen çile son bulur ve bu eser âlimlerimiz, âriflerimiz ve münevverlerimiz tarafından derinlemesine incelenerek, çağımıza uygun hale getirilerek en yakın zamanda yaşamımıza tatbik ettirilir..
Eserle kalın, dertli okumalar..
OKUYACAKLARIMA EKLE
576 syf.
·
Beğendi
·
10/10 puan
Necip Fazıl ~ İdeolocya Örgüsü
Bu kitaba nasıl bir yorumla başlanır diye düşünmeden üstadın kitabın sonunda bir yazısından küçük bir alıntı yaparak başlamak gerek diye düşünüyorum…!
”Bu eser, benim bütün varlığım, vücut hikmetim, herşeyim,… Ben, arının peteğini hendeseleştirmeye memur bulunması gibi, bu eseri örgüleştirmek için yaratıldım. Şiirleri de, piyeslerim de, hikayelerim de, ilim ve fikir yazılarım da sadece bu eserin belirttiği bina etrafında bir takım “müştemilat”dan başka bir şey değil…”
Üstadın bu sözü üzerine ne söylenebilir ki bilmiyorum. Ama tek gerçek hakikat var: Türkün, Türkiye toplumu ve ferdinin ve Müslümanın en büyük sorunu ve özelliği okumamaktır, cahilliktir eğitim eksikliğidir. Halifül melanimiz ortada. Cahilliğin olduğu yerde insanlar radikalleşmeye başlar. Cahillikten dolayı. Bir şeye kendini ait hissedip o şeyi ölümüne savunmaya başlarsın. Çünkü artık analitik düşünce yapını kaybetmişsindir, yok olmuştur o. Bir noktadan bakarsın herşeye at gözlüğü ile bakarsın.
OKUYACAKLARIMA EKLE
576 syf.
·
37 günde
Üstadın okuduğum 25 kitabı içerisinde onlarca piyes, hikayeler, ilim ve fikir yazıları tek bir gayeye uzanıyor: "Büyük Doğu İdeolocyası"
Başyapıtı okumayı nasip eden Rabbime hamd olsun.
O'nu kafa yapısını, fikir dünyasını anlamak isteyenler muhakkak İdeolocya Örgüsünü okumalı. Ben bu eseri okumadım. Üstat ile bir çay bahçesinde oturup konuştum. Öyle konuştuk ki bana bir ümid aşıladı, Büyük Doğu ufku aşıladı. Aynı zamanda beni dert sahibi eyledi, vazifelerime karşı sorumluluğumun farkına varmama vesile oldu.
Rabbim Büyük Doğu mefkuresinde divane eylesin yolunda.
OKUYACAKLARIMA EKLE
576 syf.
·
20 günde
·
Puan vermedi
Öncelikle NFK’den bahsetmek gerekirse; 1940 öncesi NFK ile 1940 sonrası NFK iki ayrı kişiliktir ve neredeyse birbiriyle alakası yoktur. Mina Urgan da “Bir Dinozorun Anıları” adlı kitabında 1940 öncesi NFK ile yaşadığı anılardan bahsetmiş. Mina Urgan’ın tanıdığı NFK’yi, yine Mina Urgan’ın kaleminden biz de tanıyalım, bakalım kimmiş?
hizliresim.com/SsYWjw
hizliresim.com/TGwkRZ
hizliresim.com/yfpB4a
hizliresim.com/jZr6Nf
hizliresim.com/jy0xw2
Eveet. 1940 öncesi NFK hakkında az biraz bilgi sahibi olduk. Şimdi de 1940 sonrası NFK’nin yazmış olduğu bu kitap hakkında konuşalım ve ikinci NFK’yi tanıyalım biraz da. Bazı alıntılar hakkında konuşarak devam edeceğim.
1) "Biz aklımızı peşin olarak (sahibine) teslim ettik ve ondan sonra bize geri verilen akılla düşünmeye başladık. İşte esasta hür, istiklâlli, kudretli; ve eseriyle, tesiriyle, her şeyiyle her şeyin üstünde olan akıl budur!"
Asıl özgürlüğün Tanrı’ya biat edilmiş bir akıl olduğunu ve Tanrı’ya sorgusuz sualsiz bağlanmış bir aklın, gerçek akıl olduğunu söylüyor.
Tanrı bağlamı etrafında dönen bir akıl, sadece “Tanrı düşüncesi”ne hizmet etmiş olur. Tanrı varlığına zıt bir gerçek gördüğünde ya bunu elinden geldiğince evirir çevirir, eğer büker ve Tanrı bağlamına oturtur ya da direkt reddeder. Bu mudur gerçeği bulmaya çalışan özgür akıl (!)
Mesela birkaç örnek link bırakayım aşağıya. Bu insanlar da kendilerince, akıllarını Tanrı bağlamına sattıklarına inandıkları için bu halde değiller mi? Tek fark arada “hacı, hoca” denilen birkaç aracı olması.
tr.m.wikipedia.org/wiki/Ensar_Vakf%C4%...
#79261610
#79402447
#79158241
#54521597
#54575163
#54519270
“İslam mükemmel ama kullar değil”ciler gelmeden onlara şunu da söyleyeyim, hatta ben söylemeyeyim Tanrı’nız söylesin:
NİSA 89: Kendileri nasıl inkâr etmişlerse sizin de öyle inkâr etmenizi, böylece onlara eşit ve benzer hale gelmenizi isterler. (İman edip) Allah yolunda hicret edinceye kadar onlardan dostlar edinmeyin. Eğer yüz çevirirlerse onları yakalayın, bulduğunuz yerde öldürün; hiçbirini dost ve yardımcı edinmeyin.
ENFAL 39: Fitne ortadan kalkıncaya ve dinin tamamı Allah için oluncaya kadar onlarla savaşın. Vazgeçerlerse kuşkusuz Allah yaptıklarını görmektedir.
Kendinden olmayanı dışlamamayı bize ta ilkokul sıralarında öğretiyorlar. İlkokulu da geçtim, en başta evde öğretiyorlar. Ama gel gör ki, inandığın dinin inanmayanlarla dost olunmamasını, hatta ve hatta bulduğunuz yerde öldürülmesini emrettiğini okuyorsunuz. Tanrı kavramını bir kenara bırakıp, bu yukarda yazılanların ayet olduğunu unutup tekrar okusanız, gerçekten “özgür bir akıl” ile, çoğumuzun onaylamayacağı bir durum. Ama işin içine “Tanrı emri” girdiği zaman gayet meşru karşılanıyor. Bu mudur özgür aklınız? Ne farkınız var peki, Naziler döneminde “emir kuluydum, napayım?” diyerek onca insana işkence edenlerden?
“Ama canım tefsiri de önemli, salt ayet okumakla doğrusunu anlayamayız” diyenlere de şunu söyleyeyim: Ne söylenilmek istenildiği ayette gayet açıkken, tefsir okuyunca ayetin gerçek anlamından uzaklaştığınızın farkında değil misiniz? Gayet apaçık bir kitapsa, neden tefsirine gerek duyuyorsunuz? Çünkü birilerinin sizin yerinize , hoşunuza gidecek şekilde yorum yapmasını seviyorsunuz. Çünkü aklınızı Tanrı bağlamına odaklayıp, apaçık okuduklarınızı bile bir şekilde “aslında orda onu demiyor” deyip eğip büküyorsunuz. İşte NFK’nin “özgür akıl” tanımı...
2) “Doğu, Batı yüzünden ucuzcularla dolmuş, Batı ise kendi yüzünden ve kendi kendisine çürüğe çıkmıştır.”
“Yine basitlik ve ucuzlukta en büyük "girift"i ve en ileri "pahalı”yı temsil eden (Aynştayn), asrımızın muazzam ucuzluğuna muazzam dehâsını maddenin nihaî istismarı yolunda kullanmak suretiyle misâl teşkil etmektedir.”
“Bilemeyeceklerdir ki Batıyı anlamak hakkı, her şeyi anlamak hakkiyle beraber sadece müslümandadır.”
Doğu’nun yanlışlarının Batı’dan kaynaklandığını savunmak... Bu sanki biraz “hatalarının sorumluluklarını üstlenmek” kabiliyetiyle ilgili bir durum. NFK’de bu kabiliyeti pek göremedim açıkçası. “Üstat” diye adlandırılan birisinin bu kabiliyetten yoksun olması büyük bir eksiklik bence. Çünkü yazdığı yazıların tarafsızlığını zedeler. Gerçi NFK’nin tarafsız olması gerektiğiyle ilgili bir endişesi olan yok nasılsa. Çünkü hayranları zaten bunu istemiyor tam tersi pohpohlanmak istiyorlar :)
Ayrıca “Batıyı anlamak hakkı, her şeyi anlamak hakkiyle beraber sadece müslümandadır.” Şeklindeki cümlesiyle, bir Süper-Mürşit’e yakışmayan kibir örneği sergilemiş. Aklını peşin olarak bir Tanrı’ya teslim edenin “her şeyi anlama hakkını” nasıl iyi bir şekilde kullanabileceği de meçhul tabi :)
3) “İslâmda halk, hakkın zâhiri ve hak, halkın bâtını olduğuna göre, İslâmî devletin tek ölçüsü Haktır ve biricik hâkimiyet onundur. Halkın değil, Hakkın hâkimiyeti...”
Açıkça demokrasiye karşı olduğunu belirtmiş zaten. En basit bir önekle; kendisi oy kullanmak istemiyor, yöneteceği kişiyi kendisi seçmek istemiyor demek ki. Aslında NFK haklı. Bu düşüncede olanlar oy kullanmamalı belki de. Çünkü nerde Allah diyen ama işini iyi yapmayıp her türlü hile hurdayla, dalavereyle uğraşan insanların seçilmelerine sebep olabiliyor büyük bir çoğunluğu. Sonra da tüm toplum, bütün bir hayatını kötü yöneticilerin elinde oyuncak etmiş oluyor. Ne gerek var ki! Madem illa şeriat diyorlar, demokrasinin nimetlerini de bir kenara bırakıversinler, kalan sağlarla bir nebze de olsa bir şeyleri değiştirebiliriz belki.
4) “İnsan hayatına kıyanların hemen başlarını uçuracağına, onlara hayatını bağışlayan; ve hırsızlık edenlerin derhal kollarını keseceğine kendilerine hapishane köşelerinde rahat rahat geviş getirecekleri yataklar ve sanatlarını ilerletecekleri dershaneler hazırlayan zihniyet, birer kötü kişiye medeniyet göstermek için bütün iyi kişilerin hayatına ve malına kıymış olmak mânasındadır. İslâm adâletinden başka her ölçü, bizce cezalandırmaya yeltendiği kötülükle bilmeden ittifak halindedir.”
Öncelikle ceza nedir ve niçin verilir bunu sorgulayalım mı?
Cezanın sözlük anlamı: “yasanın, topluma zarar verdiğini kabul ettiği eylemlere karşı öngördüğü yaptırım.
Genel manada cezanın anlamı bu. Peki cezayı niçin veririz, bir düşünelim... Çocuğunuz olmuş olsa ve bir hata yapsa ve siz de ceza verseniz, bu verdiğiniz cezayla neyi amaçlarsınız?
Yaptığı hatayı bir daha yapmaması, ayrıca yaptığı hatanın bedelini “insanca” ( bakın altını çiziyorum) “İNSANCA” ödemesi için verilir ceza. Cezanın amacı intikam almak değildir. Suç işleyenin bir daha suç işlememesi için verilen bir uyarıdır, işlediği suçun da bedelidir. Ancak bu bedel ödetilirken karşı tarafın da insan olduğu unutulmamalıdır. Suçlu dahi olsa birisinin elini, kolunu kesmek, onu öldürmek insanca değildir. Hele ki diğer insanlara ibret olsun diye bunun yapılması, korku tahakkümü altında insanların kontrol altında tutulması hiç ama hiç insanca değildir.
Peki suç işleyen insanların ise, aldıkları ceza dışında, onları toplumdan tamamen soyutlayarak ve sanatsal, düşünsel vs. gibi her yönden gelişmelerine imkan vermemek, onları sağlıklı bir birey olarak tekrardan topluma kazandırmaya çalışmamak insanca mıdır? Bu da kesinlikle değildir.
NFK üzerinden bir şey söylemem gerekirse; 1940 öncesi NFK için “Geçmişim bir çöplüktür. Çöplükleri sadece kediler ve köpekler kurcalar.” diyerek önceki yaşamında yaptığı, şeriata göre suç sayılanları unutturmaya çalışması ama başkalarına gelince “eli, kolu kesilsin” vs. gibi cezaları savunarak, o kişilere ömür boyu unutamayacakları bir iz bırakılmasını istemesi hangi adalet anlayışına sığar? Bir şeyler anlatmadan, yüzlerce sayfa dolusu şeyler yazmadan önce tutarlı olup olmadığının farkında olmalı insan.
5) “Aya biz gidecek ve oraya, bilmem kaç yıldızlı Amerikan bayrağı yerine tevhid livâsını biz dikecektik!”
En çok buna güldüm :D Tutan mı vardı diyeceğim ama hep şu körolasıca Batı, değil mi? :D
6) “İslâmda kadın,içtimaî vazifeler arasında yalnız iki tanesinin ehliyetine malik değildir: Biri imamlılık, öbürü hakimlik... Bunda da son derece ince bir hilkat sırrı güden İslâmiyet, her şeyden evvel hissîlik ilcaîlikten uzak bir erkek seciyesi isteyen bu iki işte başka kadına hiçbir içtimaî vazifeyi yasak etmemiş, fakat kadının en yüksek ve ulvî mevkiini, onun ve erkeğinin yuvası olarak göstermiştir.”
Eee her şeye el atıldı, kadına da değinmeden olur mu hiç! Kadın güldür ma çiçektir. Kadın duygusaldır, önemli kararları tarafsız bir şekilde veremez. Kadın narindir. Kadın zariftir, ezilir. Kadın şöyledir. Kadın böyledir. Daha önce de söyledim başka bir incelemede, şimdi de söylüyorum. Mecliste birbirlerine tekme tokat giren erkek vekiller “akıl”larıyla mı hareket etmiş oluyorlar yani? Merhameti, acımayı duygudan sayıyorsunuz da öfkeyi duygudan saymıyor musunuz? “Hangi cinsiyetin hangi mesleği yapabileceği” gibi sığ bir düzenleme yapmak yerine “hangi yeteneğe sahip kişinin hangi mesleği yapabileceği” gibi hakkaniyetli bir düzenleme yapmak, “sahibine teslim etmiş aklınıza” hiç mi gelmiyor? Sormam hata zaten, tabi gelmiyor :D
7) "İzdivaç müessesesi, en genç yaşlarda adetâ mecburiyet belirtecek şekilde devlet tarafından himaye edilecektir. İslâm inkılâbında, mektep vesair telkin ve terbiye vasıtalarından herbiri, mefkürevî nizamına göre ayarlanacak ve yine cemiyette aileyi zaafa uğratan her faaliyetmutlak olarak kökünden kazınacaktır."
Eveeett. Geldik kutsal evlilik müessesesine... Evliliği kutsal, mübarek bir kurum olarak görüp aynı zamanda en genç yaşlarda; daha kendi ayakları üzerinde durmayı bilmeden, kendini yetiştiremeden, belli bir olgunluğa ulaşmadan evlenmek arasında büyük bir tezatlık görüyorum. Diyelim ki bu kişinin kendi tercihi. Tamam kabul. Peki ya NFK’nin dediği “... mecburiyet belirtecek şekilde devlet tarafından...” ibaresi? Size ne başkalarının evlenip evlenmeyeceğinden? Size ne benim evlenip evlenmeyeceğimden? İnsanların hayatlarına bu kadar çok burnunuzu sokma cüretini nereden buluyorsunuz? Diyelim ki bu da oldu; en genç yaşta mecburen veya kendi isteğimizle evlendik, sırada ne var? Çocuk... O genç yaşta, daha kendisine faydası yokken, bir de en önemli görevlerden biri olan “insan yetiştirmek” görevini nasıl üstlenir insan? Kendisini yetiştirememişken o çocuğu nasıl yetiştirebilir? Çocuk yetiştirmeyi sadece karnını doyurmak, giyindirmek, cebine biraz harçlık koyup okula yollamak olarak görüyorlarsa tabi ki yetiştirirler, ne var ki canım?! O çocuk huzursuz bir ailede mi büyüyor, annenin sesini çıkaramadığı, babanın korku ve güç tahakkümü kurduğu (tersi de mümkün) bir ailede kendine güvensiz, sevgisiz, çevreye karşı pısırık, iletişim becerisi bozuk bir birey olarak mı yetişiyor, kimin umrunda ki? Zaten suç işleyen insanların büyük bir bölümü, çocukluktan gelen birtakım eksikliklerden dolayı suç işlemiyor mu? Suçlunun sadece kendisi mi suçlu? Ama ne gerek var böyle şeyleri düşünmeye değil mi? Suç işlerse, elini kolunu kesersiniz olur biter nasılsa! Önemli olan, kötü bir aile de olsa, o aile bozulmasın!
Daha konuşmak istediğim çok alıntı vardı ancak bu kadarı yeterli sanki. Az çok NFK’nin düşünce yapısını görmüş olduk. Zaten yorumlarımı okumadan, salt alıntılara bakmak bile yeter de artar ne düşündüğünü anlamaya.
NFK’nin kurduğu, kendisine göre ütopya bana göre ise gerçekleşmesi az buçuk mümkün olan distopyanın sonuna geldik. Sonuna kadar sabırla okuyabildiyseniz, ne mutlu. Kitapta tek katıldığım NFK alıntısıyla ve bu alıntıyı NFK’ye, insanların hayatları konusundaki haddine ithaf ederek bitireyim. Olmayacak olan bir başka NFK incelemesinde ( zira sabrımı aşırı zorlayan bir sabır jimnastiğiydi bu kitap benim için) görüşmemek üzere :)
“İnsana, bildiğini sandığı bir şeyi bilmediğini kabul ettirmek, hiç bilmediği bir şeyi kabul ettirmekten daha zor...”
OKUYACAKLARIMA EKLE
576 syf.
·
25 günde
·
Beğendi
·
Puan vermedi
Selamun aleyküm cümleten.
Bu kitabı okumadan önce üstadın bize nakşetmeye çalıştığı İslâm'ın hakiki ruhunu daha iyi anlamak için diğer konferanslarını okuyaraktan bu kitaba başladım en sonda ise okuduğum sıralamayı sizlerle paylaşacağım. Ve bu kitap bütün okuduğum konferansları çevreleyen ve büyük doğu-ibda diyalektiğinin baş kitabı...
Hakikatten uzaklaşan, sağa sola savrulan, kendi ülkesinde esir yaşayan ve günümüz bütün sistemlerinin topyekûn ferdden cemiyete-cemiyetten ferde bütün sistemlerin hakikatini, incesi incesine kısırlığını açıklayan... ferdden cemiyete-cemiyetten ferde bütün sistemlerin hakikatini, incesi incesine açıkladığında ise hakikatin islamda olduğunun anlaşıldığı, sanattan estetiğe, ilimden fenne içten dışa-dıştan içe hakikatin islamda olduğunu, körlerin anlamamak için direttiği ve bizim içimizdeki sahtelerin ise bizi dinimizden peyderpey, en sonunda tamamen uzaklaştıran sahtekârların kahraman ilan edildiği bir zamanda bu sahtekârların içinde, Allah (c.c.) ve Rasulünün (s.a.v.) adının anılması yasak!!! Diyenlerin içinde Allah (c.c.) ve Rasulünün (s.a.v.)'ın adını anan, çırpınan ve bizi uyandırmak için her türlü fedakârlık veren, aşk içinde çırpınan üstadın bize bıraktığı, hakikat namına açıkladığı bir dünya nizamı...
Biz gençlere ise bu ruhu anlatırken vasıflarımızı ve bu vasıflardaki ilk örnek gökteki yıldızlar misali olan sahabileri tanımak, bu yoldaki çaremizi ve halimizi, bu sistemin ilerlemesi için ise içimizdeki sahtelerin ve dönmelerin vs. hepsininin tasfiyesini anlattığı bir dünya nizamı...
Ağır bir üslupla yazılmış, en yavaş okuduğum anlamak için kafamı zorladığım, zorlandığım, bazen anlayana kadar önemli işlerimi bile ertelediğim tekrar tekrar okuyacağım kitaplardan...
Bu kitabı okumadan önce ise okuduğum kitapların sıralaması;
Reis Bey
İmân ve Aksiyon
Dünya Bir İnkılap Bekliyor
Sosyalizm, Komünizm ve İnsanlık
Hesaplaşma
Çöle İnen Nur
Doğru Yolun Sapık Kolları
Sahte Kahramanlar
Gönül Nimetleri
OKUYACAKLARIMA EKLE
576 syf.
·
34 günde
·
Puan vermedi
İdeolaca Örgüsü
Üstad diğer tüm eserlerini ana bina etrafındaki müştemilata bu kitabı ise ana binaya benzetiyor. Yazdığım bu eser benim her şeyim, arı bal yapmak için ben bu eser için yaratıldım diyor.
Eser 11 bölümden oluşuyor. Başlangıçta doğu-batı artı ve eksikleriyle ele alınıyor. Sonra İslamın çerçevesinde dünya, cemiyet, ahlak, ticaret, kadın, sanat, ordu, siyaset...
Toplumun o günkü (1968) durumuna geliş aşamalarını, tanzimattan cumhuriyete bozuluş sürecini anlatıp çarenin ne olduğunu söylüyor. Bir *inkılap*. Yepyeni bir düzen. Öyle ki bu yeni devlet düzeninin en ufak ayrıntısı dahi atlanmadan anlatılıyor kitapta. En üst kademede Başyücenin bulunduğu bir yönetim. Yüceler kurultayı ile gözetililen bir hükümet. Dedim ya en ufak ayrıntılara bile yer vermiş. Anayasaya, Başyücelik emirleri diyor ve sinemadan, dışişlerine, kadının kıyafetinden kumar oynayanların cezasına kadar bir çok anayasa maddesi belirtiyor ( Adamın fikir sahibi olmadığı en ufak bir konu yok)
Bu yönetimin (chp nin 6 oku gibi ) belli prensipleri var; ruhçuluk, keyfiyetçilik, şahsiyetçilik, ahlakçılık, müdahalecilik...
Anahatlarıyla belirlediği bu yolda kimlerle hangi alanlarda nasıl savaşılacağını, bu idealin gerçekleşmesi için gerekli reçeteyi sunuyor.
Bana sorarsanız düzeltilmesi gereken yerler olmakla birlikte tam bir şeriat devleti kuruyor kitapta, iyi hoş ancak bu muhal bir ütopya.
OKUYACAKLARIMA EKLE
576 syf.
·
10/10 puan
Kitaba ilk başladığımda dili ağır gelmişti.Direndim okumaya devam ettim.Anladim ki kitap ağır değilmiş biz basitlesmisiz.
"Köklere inmezseniz göklere çıkamazsınız"Yusuf Kaplanın sözünü hatırlattı bana.Ruh koklerimizi kuruttuk kuruttular.Bati hayranligiyla asıl hedefimizi,ne için yaratıldığımizi unuttuk.
Kitabı tam manasıyla anladım diyemem.Biz gençleri bu zamana kadar uyuttuklari için uyanmamiz biraz zaman alacak.İlk mahmurlugu üzerimden attigimi düşünüyorum.İci boşaltılmış İslami değil de,İslami olduğu gibi hayatımıza gecirirsek;bu düzeni nasıl değiştiririz,nasıl iyi nesiller yetistiririze ulaşırız İNŞAALLAH...Uyuyanlarin uyanmalarina ufakta olsa katkım olması dileğiyle ...
OKUYACAKLARIMA EKLE
BÜTÜN İNCELEMELERİ GÖSTER