Sanırım hiçbir yazar ZWEIG' in insana hissettirdiklerini, katmayı bu denli becerememiştir.
Düşünmeyi, kendi içine dönmeyi, toplumu görmeyi, insana ait binbir türlü duygu ve durumu anlamayı bu derece sağlamamıştır.
İnsanın iç dünyasının sadece siyah ve beyazlardan oluşmadığını gösteren, grinin hakim olduğu çalkantılı yönlerinde bulunabileceğini anlatan bir eser daha.
Ne desem bilemiyorum tüm duyguları böylesi az satırlara sığdırabilen mükemmel bir yazar Zweig. Her seferinde hayran kalmamak elde değil.
Akademik eğitimini, babasının istediği bir bölümde okumak zorunda olan bir genç. Ve küçük bir kasabadan büyük şehire, üniversiteye gelmesiyle içinde bu güne kadar farketmediği duygularla coşan, kendini özgürlük denen ateşin içinde yakmaya başlayan Roland' ın hikayesi Karmaşık Duygular.
Hepimizin özgürlüğü tam bir yetkiyle tatmaya başladığında bocalamalar yaşadığını, bu duyguyu ve boşluğu büyük bir açlıkla doldurmaya çalıştığını düşünüyorum. Birkez bile olsa bu duyguyu tatmıştır her bir insan.
Kahramanımız da dönüşü olmaz sarhoşlukların içinde ilerlerken hiç beklemediği bir anda hayatının kontrolünü tekrar eline almaya, hayatı ve kendini tekrar anlama ve şekillendirme yoluna girmeye başlar. Bastırılmış duyguların faydasız etkilerinden kurtulurken hiç yaşamadığı yeni deneyimlere kucak açmaktadır.
Gelin bundan sonrasını insanı içine çeken anlatımıyla, sorgulayan ve kendini düşündüren yönleriyle kaleme alan Zweig' e bırakalım ve bu kısa ama anlamlı eseri okuyalım.
İlgisini çeken her okuyuca iyi okumalar dilerim.
