Satranç
Stefan Zweig
Yorumlar ve İncelemeler
"Düşüncelerin de tutunacak bir şeye ihtiyaçları var."
"Kendine karşı satranç oynamayı istemek, kendi gölgenin üstünden atlamak gibi bir paradokstur."
Stefan Zweig 'tan okuduğum okuduğum ikinci kitap oldu. Öykü kitabı 
Ay Işığı Sokağı'nı okuyup beğenmemiştim. Bu kısa roman yani novella tarzında ki kitabını ise onun aksine zevkle okudum.
Satranç kitabı aslında insanın özellikle zor şartlar altında bir şeye kafayı taktığında ve sürekli tekrarladığında beyninin neler yapabileceğini gösteren, bunun yanında düşüncelerin somutlaştırılmadığında insanın da hakîkatten uzaklaşıp soyut birer varlığa dönüşebileceğini gözler önüne seriyor.
Konusu ise farklı hayatlara sahip iki kişinin satranç ustası olma yolunda ki yaşadıklarını anlatıyor. Tabi bu yaşadıkları insanın kendi sınırlarını zorlayan tarzda şeyler. Sonunda ise birisi dünya çapında satranç ustası olurken diğeri ise kendini bir satranç kitabı ile eğiterek ve sadece kendi kendine karşı oynayarak yani imkansız gibi görünse de rakibi yine kendisi olarak kendi beynine karşı savaş açıyor ama satrançla ilgili yaşadığı bu durumu kendisi hariç kimse bilmiyor. Sonunda ise bir tarafta dünya üzerinde ki herkesi yenmiş bir satranç ustası ile kendi beynine meydan okuyup akıl oyunlarıyla inanılmaz teknikler geliştiren delilik seviyesine gelmiş satranç dehası tesadüf eseri karşı karşıya geliyorlar. Acaba kim kazanıyor bunu da okuyup kendiniz göreceksiniz. Kitap hem hikayesiyle hem de insanın kendi sınırlarına dair verdiği mesajlarla çok güzeldi. Bu arada bu baskısının resimli olduğunu da söyleyim. Okumanız tavsiye olunur.
