Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Yavaşlık
Milan KunderaYavaşlık Yorumları ve İncelemeleri
Yavaşlık yorumları ve incelemelerini, Yavaşlık kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Yavaşlık puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Padişahım Çok Yaşa:)
Bu kitabı bir oturuşta okuyacak kadar zamanım olduğu için şanslıydım tamam. Ama işini şansa bırakmıyor ki bu Milanku. Kendisiyle ne zaman hemhal olsam aklıma gelen cümle şudur zira: Padişahım çok yaşa..
Bu, en sevdiğim Kundera kitabı olmadı. Ama bir Kundera kitabını çok sevmememden anlaşılan şey 10 üzerinden 9,87 falan olduğundan, kıymetlimize
Yavaşlık,hız,esrime kelimeleriyle oluşturduğu tematik birlikteliğinde Kundera üç anlatıyı birlikte ilerletiyor. Hikayeleri anlattığı kendi anı ve 18.yy ile 20.yy’a ait iki hikaye. İki dönemin aşk ilişkilerini karşılaştırıyor ve klasik Kundera tarzı olarak bir çok konuya hikayeler arasında değiniyor. Özellikle toplumsal hayatın teşhircileri için yarattığı ‘dansçı’ tipolojisi ilginçti ve çok tanıdık.
.
Kundera’yı çok sevmekle birlikte ki her kitabı okunmalı bence, öncelikli tercihiniz olmasın en azından başlangıç kitabı olmamalı diye düşünüyorum.
.
Çeviri Özdemir İnce
Yavaşlık aslında zamansız bir kitap. Bugüne de uygun olabilir, geçmişe de, geleceğe de... Saygıdeğer yazarımız zaman konusunu ele almış ve bunu hayatin bütün yönleriyle bağdaştırmış. Günümüzün belki de en kötü yönlerinden biridir hız tutkusu... biraz yavaşlayıp hayata bakmalı insan. Yine bir kundera klasiği. Okunmalı...
Yavaşlık ile anımsama, hız ile unutma arasında gizli bir ilişki vardır.
Yavaşlığın derecesi anının yoğunluğuyla doğru orantılıdır. Hızın derecesi unutmanın yoğunluğuyla doğru orantılıdır.
Kitap yavaşlık ve hız kavramlarını örneklerle kıyaslayarak, açıklayarak başlıyor. Aslında romanda üç farklı hikaye var. Birincisi yazarın ve eşinin bir şato otelinde geçirdikleri kısa bir tatil( Anlatıcı bunu gerçek hayatmış gibi düşünmemizi istiyor), ikincisi bu şatoda 18.yy da yaşanmış yasak bir aşk hikayesi( vivant denon’un bir hikayesi), üçüncüsü de böcekbilim uzmanlarının bu şato otelde gerçekleştirdikleri bir sempozyum.
Anlatıcının ve eşinin olduğu hikayeyi gerçekmiş gibi diğer ikisini de kurmaca olarak düşünelim.
18. Yy da teknoloji çok gelişmediği için insanlar işlerini yavaşça hallederdi. Bir yerlere yetişmek için aceleleri yoktu. 20.yy hız çağı oldu. Herkesin bir yerlere yetişmek için acelesi var.
Romanın sonunda 18. Yy daki şövalye ile 20.yy daki Vincent Şatonun bahçesinde buluşurlar. Kısa bir muhabbetleri olur. Şövalye o kadar güzel vakit geçirmişki yüzü neşe dolu. Birazdan at arabasına binip yaşadıklarını düşüne düşüne yavaşça uzaklaşıcak. Vincent ise 20.yy’ın modası olan ünlü olmak, görünür olmak, haz için yaşamak çılgınlığında olduğundan tatminsiz bir şekilde, mutsuz bir aceleyle hız motorsikletine binip hemen uzaklaşmak istiyor.
Milan Kundera'nın okuduğum ilk kitabıydı ve oldukça iyi bir tercih olduğunu düşünüyorum. Kundera'nın olay kurgusuna bağlı gibi gözüken romanı aslında olay kurgusundan çok şeyi içeriyor desek yeridir. Psikoloji, tarihsel devinim, yaşam görüşü, romantizm, ilişkiler, birey ve toplum, vs. Bu açıdan Camusvari bir zenginliğe sahip olduğunu da iddia edebiliriz.
Kitabın genel teması hız ve yavaşlık/unutmak ve hatırlamak üzerine kurulmuş diyebiliriz.
"Yavaşlığın keyfi neden yitip gitti böyle? Bir Çek atasözü der ki 'Tanrı'nın pencerelerini seyrediyorlar.' Günümüz dünyasında işsizliğe dönüştü aylaklık; kuşkusuz aynı şey değil."
Bugünkü dünya bizden 'hızlı' olmamızı istiyor, hem de her zaman. İşte bu 'hızlı olmak' da 'unutma' getiriyor. Neyi unutmak? Sevmeyi unutmak, kendi olmayı unutmak, insanlığı unutmak, kısaca gerekli olan herşeyi.
Kitapta birçok karakter var, şahsen ben okurken karakterleri ve olayları takip etmek yerine metine odaklandım, öylesi daha iyi olabilir diye düşünüyorum. Pontevin'den başladık. Pontevin'in 'dansçı' kavramı, 'manevi judo' kavramı. Sonra Berck ile tanıştık, Vincent var, Julie var, İmmaculata var, Çek bilgin var, kameraman var. Kişilerin iç dünyaları var, zenginlikleri var, yoksunlukları var. Düz bir şekilde okunursa kolay anlaşılır bir kitap değil, olaylar zaman akışına bağlı değil, o sahneden o sahneye hızlıca geçiyorum. Kundera'nın bu kadar küçük bir kitapta, bu kadar etkili yazması müthiş gerçekten de...
Yavaşlık
İçinde yaşadığımız çağın hız fetişizmine sıkı bir cevap olmuş Yavaşlık.
Farklı zamanlarda gelişen hikâyelerin hızda-yavaşta [unutuşta-anımsayışta] yani akışın değiştirilmiş ritminde tek bir bilinçte birleşmesinin anlatısı.
Bir günlük kesitin anlatıldığı roman zamanında Milanku’nun zihnine girip asırlar arasında gide gele farklı hikâyeleri tek bir zihinde birleşmiş buluyoruz. Hangisi nerede, ne zaman başlıyor takibi kolay olmasa da bir süre sonra akışa uyum sağlanıyor. Ancak söz konusu yazarlara, filozoflara, müzisyenlere dair pek bir fikir sahibi değilse okur, keyif alınması pek mümkün olmayabilir. Bunu için belki biraz Sade, Laclos, Sartre bilmek; Epikürosçu yaklaşımı şöyle bir inceleyip hedonizmi tanımak gerekebilir.
Hızlı hızlı okuyup sayfaları geçerken “Dur, yavaş ol bakalım, mevzuyu anladığına emin misin?” diyip zamansal, türsel, anlatısal sıçrayışlar yapıyor; anlatmak istediği şeyi tecrübe ettiriyor bir nevi. Çok tuhafsın Kundera.
Kundera'nın merkeze bir kavram koyarak onu didik didik etmesi, edebiyatın bir bilgi alanı olarak da gayet iyi iş gördüğünün en güzel göstergesi. Zira bahsettiği birçok olgu psikoloji, etoloji ya da sosyoloji ile paralellik gösteriyor.
Çağımızın üretme ve hız fetişizmi beni bir de Kundera'nın gözünden meseleyi görmeye itse de kitapta tam olarak aradığımı bulamadım. Ancak yine de girişte ve kitap içerisindeki birkaç noktada yaptığı analizler beni benden almaya yetti. Bugün neredeyse artık bir ilke haline gelmiş "hız ile unutma" arasında kurduğu ilişkiyi okumak bile büyük bir keyif.
Milan Kundera'nin kendine has tarzı yine kelimeler arasına gizleniyor. Bir nevi teknoloji ile değişen algımızdan, konu itibariyle yavaşlıktan söz ediyor. Kundera'nin değişik ruh hallerini değerlendirmesi diğer kitaplarında olduğu gibi güzeldi, işleyişi karışık gelebilir normaldir. Kısacık ama zamana yayılması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum siz de okuyunuz. Ayrıca "Tanrının pencerelerini seyreden kimsenin canı hiç sıkılmaz; mutludur." diyor yazarımız belki de haklıdır?
Bir adamın içsel konuşmalarını içeren kitabın başlarında yoğun anlatımı sebebiyle biraz zorlandım diyebilirim. Tabi üslubuna sayfalar ilerledikçe alıştım.
Konusuna gelecek olursam, Fransada'da bulunan gizemli şatoda eşiyle konaklamakta olan anlatıcının ağzından 2 farklı yüzyılda geçen hikaye anlatılmakta. Tabi bu öyküleri belli sırayla değil, iç içe geçmişlikte söz konusu. Öykülerin ortak noktası haz. Dolayısıyla cinselliğinde bulunduğu öykülerini en ince ayrıntısıyla sohbet havasında anlatarak yorumlamış. Bazı bölümlerinde bu konuya dair gerçek yaşam hikayelerini eklemekten geri kalmamış. Buna ek olarak anlatıcı Marquis de Sade'nin Yatak Odasında Felsefe, Choderlos de Laclos'ın Tehlikeli İlişkiler kitaplarını üstün körü yorum yapıp atıfta bulunmuş. Kısacası Yavaşlık'a başlamadan önce bu kitapları okumanın yararı var diye düşünüyorum. Kurgulanan 2 farklı yüzyılda geçen öykülerindeki kişileri kendi zamanında buluşturması, anlatıcının derin düşüncelerinden dolayı uyuyan eşinin kabus görmesi gibi absürtlükleri mevcut.
Sonuç olarak, anlatıcının çıkarımlarını kaçırmamak adına dikkatli okunması gerektiği kanısındayım.
150 syf.
7/10 puan verdi
Kitap karmaşık bir dille yazılmış, okunması zor. Dikkatlice ve çok yavaş okumanızı tavsiye ederim. Kitapla ilgili etkilendiğim bir kavramı, aşağıdaki paragrafta okuyabilirsiniz.
"Yavaşlık ve anımsama, hız ile unutma arasında gizli bir ilişki vardır. Gözümüzün önüne en sıradan bir durum getirelim; Bir adam sokakta yürüyor. Birden bir şey anımsamak istiyor, ama anı uzaklaşıyor. O anda, kendiliğinden yürüyüşünü yavaşlatıyor. Buna karşılık; az önce yaşadığı kötü bir olayı unutmaya çalışan insan, hala çok yakınında olan zamanda, sanki bulunduğu yerden hemen uzaklaşmak istiyormuş gibi elinde olmadan yürüyüşünü hızlandırır.
Varoluşun matematiğinde bu deneyim iki temel denklem biçimine girer: Yavaşlığın derecesi anının yoğunluğuyla doğru orantılıdır; hızın derecesi unutmanın yoğunluğuyla doğru orantılıdır.
(....)
Çağımızda unutma arzusu bir saplantı haline gelmiştir, bu nedenle, bu arzuyu tatmin etmek için hız iblisine teslim olmuştur çağımız; kendi anımsamak istemediğini bize anlatmak için hızını artırır; çünkü kendinden bırakmıştır; kendinden tiksinmektedir; belleğinin küçük titrek alevini söndürmek istemektedir.
"Yavaşlık ile anımsama, hız ile unutma arasında gizli bir ilişki vardır. Gözümüzün önüne en sıradan bir durum getirelim: Bir adam sokakta yürüyor. Birden bir şey anımsamak istiyor, ama anı uzaklaşıyor. O anda, kendiliğinden yürüyüşünü yavaşlatıyor. Buna karşılık, az önce yaşadığı kötü bir olayı unutmaya çalışan insan, hâlâ çok yakınında olan
Dönemimiz, teknolojinin insana sunduğu pekçok fırsatla doludur. Yalnız sadece sunmakla kalmayıp uygulamaya zorunlu kıldığı anlara çokça kez şahit oluruz. Bu sebeple yaşanılan dünyanın akışına uyum sağlayamamak ve kopmalar yaşamak dönemin olağan hallerindendir.
Hayatlarımız sergilenmeye hazır birer gösteri gibidir. Kişiler sürekli olarak kameralar önünde bu gösteriyi devam ettirmek zorundadır. Kim birbirinin üzerinde daha çok egemenlik kurabilir gösterisi hızlanarak devam eder. Bu noktada Kundera, kendimizi “yavaşlığın” hazzından neden mahrum ettiğimizi sorgular. Kendi seçmediğimiz, bu yeni oluşan duruma baş kaldırmamız gerektiğini gösterir. Bu baş kaldırı ahlaki ve sosyal düzene karşı kutsallaştırılmış olana tezatla açıklanmaktadır.
Kundera'nın yaptığı yorumlar ve analizler karşısında her seferinde yutkundum.
"Yavaşlık " ,ciddi bir roman değil, bir şaka: Gevezeliğin can sıkıcı ciddiliğinde kaybolup gitmekte olan hazzın gizini , haz aracılığı ile ve haz için yeniden bulmaya çalışan bir kitap .
Pierre Lapape , Le Monde
Güzel bir kavram ve bu kavramın işlenmesini okuyacaksınız "Yavaşlık ile hatırlama" Dur biraz düşün. "Hız ile unutma " O kadar hızlı olduki hiçbir şey hatırlayamıyorum. ....
Biraz hayal kırıklığı yaşadım. Yazarın ilk kitabı olarak okunamayacak bir kitap. Yavaşlık teması hakim değil kitaba. Daha çok değişik ruh hallerinin anlatıldığı bir kitap.
‘Yavaşlık ile anımsama,hız ile unutma arasında gizli bir ilişki vardır.’
Eşiyle bir gecelerini otele çevrilmiş şatoda geçirmek istiyor karakterimiz.Kaldıkları otelde uzun zaman önce geçen bir öykü anlatmaya başlıyor ancak bu öykünün dallarını farklı zamanlara sarkıyor..Bir nevi paralel evrenlere uzandığımızın hissi uyanıyor..Hiçbir şey sonuca bağlanmıyor çünkü sonuç çok da mühim değil aslında..
Kundera,biçemiyle yakaladı beni bu eserinde..Zaman kaymaları,karakterlerin iç içeliği,mekanların canlı aktarımı..Belki de Pierre Lepape haklıdır: “Yavaşlık ciddi bir roman değil,bir şaka.Gevezeliğin can sıkıcı ciddiliğinde kaybolup gitmekte olan hazzın gizini,haz aracılığıyla ve haz için yeniden bulmaya çalışan bir kitap.Elbette Don Quijote de bir şakaydı.”