Beni artık az çok tanıyan herkes öykü okumayı sevmediğimi bilir. Ama canım şu sıralar roman yerine öykü okumayı seçtiğinden ve bu kitabı fazlasıyla merak ettiğimden aldım elime. İlk öykü, ikinci öykü derken o kısacık öykülerden akan acımasız sertlikteki duygular, acılar üstüme geldi. Bu kadar kısa öykülerin beni bu denli etkilemesini beklemiyordum. Okurken canım acıdı, üzüldüm, gözlerim doldu çoğu zaman. Polat Bey'in kalemi o kadar etkiliyor ve sarsıyor ki insanı, oturduğu yerden kalkası, düşünesi, bir şeyleri sorgulayası geliyor. Özellikle Gardiyan ve Yaz Kızım adlı öyküler beni gerçekten derinden etkiledi, öykünün içindeki acıyı okurken özümsedim. Öykü okumayı seven herkes bu acı ama derinden etkileyici öyküleri görmeli, okumalı, kesinlikle öneriyorum.