Akılsızca da olsa, apaçık ve gerçek olanın savunulması gerekiyordu.
Sayfa 92 - Can YayınlarıKitabı okudu
"Alçak gönüllülükten başka herşey var bende. Sayılı bencillerdenim. Ama gerçekçiyim de, en azından kendime karşı."
Bilirsiniz, kendimizi aldatmaya başladık mı, çevremizi de aldatmaya başlarız! Farkına varmadan yaparız bunu çoğunlukla... Farkına vardığımız zaman da iş işten geçmiş olur! Dönüş imkânı kalmamıştır; 'gemileri yakmak' dedikleri şey budur belki...
“... hiçbir şeyi seçmeden gerçeğin öğelerini kopya etmek, evreni kısırca yinelemek olur. Gerçekçilik, İspanyol sanatının çok güzel sezdirdiği gibi, ancak dinsel dehanın anlatım yolu olabilir ya da öbür uçta, var olanla yetinen ve ona öykünen maymunların sanatı.”
İdealistsiniz. Realiteyi görmüyorsunuz... Hülâsa eski adamsınız. Yazık, çok yazık! Biraz realist olsanız bir parça, ufak bir miktarda, her şey değişirdi.
Sayfa 225 - DergahKitabı okudu
Gerçekçiler, en kestirme ifadeyle, romancı ile roman arasındaki "göbek bağı"nın kopmasını istemekte, dolayısıyla olayları anlatmada romancının azami derecede objektif (yansız) kalmasını savunmaktadırlar. Romancı, Flaubert'in deyişiyle, hayata "hekim gözüyle" bakmalı, kalemi adeta bir "neşter" gibi kullanmalıdır.
Sayfa 26 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
