Belleğinde sadece sakin bir yaz akşamı kalmıştı. Açık bir pencere, pencereden çaprazlama giren güneş ışığı... (En iyi de bunu hatırlıyordu...)
Sayfa 35 - iş bankası kültür yayınlarıKitabı okuyor
Həmişəlik yadında saxla, qızım, şimal səmti göstərən kompasın əqrəbi kimi, kişilərin günahkar axtaran barmağı həmişə qadına tuşlanır. Hər şeydə. Heç vaxt yaddan çıxartma.
Gün eş
Sanki Sonje bir güneşti ve Manu onun karşısında bir mum gibi titremekteydi.
Sayfa 347Kitabı okudu
Karanlığı getiren
Eğer ruhumuz karanlıkta kalırsa günahlar çıkar ortaya suçlu günahı işleyen değil suçlu karanlığı getirendir.
Hymn to Aten
When you set in the western horizon,
Earth is in darkness as if in death;
One sleeps in chambers, heads covered,
One eye does not see another.
Ruhum ölüm rüzgârlarına eş,
Işık yok gecemde, gündüzümde.
Gözlerim görmüyor... lâkin güneş
O her zaman, her zaman yüzümde.
““Bulunduğum yerden,” diye yanıtladı güneş, “Evren’in Ruhu’nu görebiliyorum. Benim ruhumla iletişim halindedir ve ikimiz birlikte, bitkileri büyütüp gölge arayan koyunları yürütürüz. Bulunduğum yerden (ve dünyadan çok uzaktayım), sevmeyi öğrendim. Dünyaya biraz daha yaklaşacak olsam, üzerinde bulunan her şeyin yok olacağını ve Evren’in Ruhu’nun yok olacağını biliyorum. Bu nedenle karşılıklı bakışmakla yetiniyoruz ve birbirimizi seviyoruz: Ben ona hayat veya su veriyorum, o da bana yaşama nedeni veriyor.”
Sayfa 171 - Can YayınlarıKitabı okudu
“Ateşten kırmızı küre uzun ve yorucu bir günün ardından büyülü uykusuna yatıyordu.”
Sayfa 34 - Goa YayınlarıKitabı okudu
Bazen kendine söz verirsin
Kanatlarım çıksın güneşe gideceğim
Yanacağım dersin...
Sayfa 156Kitabı okudu
“Güneş yok etmedi henüz gökteki ahlarını,”
Sayfa 48 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
“Ey güneş, yak içinde dolandığın koca evreni; karanlığa boğ bu dünyanın değişken suratını!”
Sayfa 138 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
