"İçimdeki kaygı dozu arttıkça, ben de denizin pırıltılı yüzeyini değil, karanlık derinliklerini düşünmeye başlamıştım. Aynı denizde, aynı çevre koşullarında yaşayan köpekbalıklarının kötü, yunusların iyi olmasını neyle açıklayabilirdik? Aslında köpekbalığı neye göre kötü, yunus neye göre iyiydi? Belki de iyilik ve kötülük diye bir şey yoktu."
çünkü kötülük, kendisine şehvetle
koşmayanların taşıyamayacağı ağırlıkta
bir şeydir.
bu yüzden kötülüğün bildirgeleri daima
daha çok, daha renkli, daha cazip, daha
çeşitlidir.
oysa iyilik, tek ve birleştiricidir.