Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.27
Historical dan kopamıyorum. Hele hele bu aralar Rita Hunter'dan hiç kopamıyorum. Ateş dizisinin ikinci kitabı Ruhun Ateşi'ni istemeye istemeye bitirdim. Bir an önce üçüncüsüne başlamak istiyorum.Brendan'ı okumak beklentilerimi karşıladı. Ve buz kalbi çıldırttı. Sophie'nın saflığı iyi kalpliliği Brendan'a karşı zıtlığı çok hoştu. Maddy sen ne tatlı bir kayınvalidesin.
Lilian'ın yaptıklarını okurken saçlarınızı yolabilirsiniz.
Karakterleri olayları dizilimi çok hoşuma gitti. Sadece Brendan'ın inatçılığı yordu. Çok keyif alarak okudum.
544 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Sitede bir dünya popüler kitap var; okusanız da, okumasanız da artık belli başlı diyalogları ezbere biliyorsunuzdur diye tahmin ediyorum.
''Seni seviyorum. Deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seviyorum.''
"Çocuklar boyama kitabı değildir, onları en sevdiğin renge boyayamazsın."
"Küçük Prens yine konuşmaya
Gürbüz Deniz in kaleminden AHMET ARİF
Hasretinden prangalar eskittim
Çok gerilere gittim 14- 15 yaşıma istanbul'un, varoşlarından alibeyköye.. yeterince soğuk, gecekondular arasında okuduğum günleri yad ettim.Yeni yeni okuyordum ,ideolojik donanım almaya çalışıyordum.çok beğendiğim sınıf arkadaşım ki kendisi ,okulun sorumlu solcu
Bir Aşk , Bir Kayıp Adam , Bir Orospu ?
Dino Buzzati.. Yazarı okumayı aşkla sevdiğim doğrudur.
Yazarın okuduğum 3. kitabı , çok sevdim her zamanki gibi , zaman demişken zamanın fark ettirmeden ve hissettirmeden geçişini bu adam gibi müthiş anlatan kaç kişi vardır ki ?
Aşk imiş ne varsa alemde
İlim bir dedikoduymuş ancak
Fuzuli
Bir adam , bir kadın , bir aşk.. Adam 49 yaşında , kadın
Agatha Teyzem ile tam gaz devam ediyoruz. Şu kadının yazdığı kitaplardan kopamıyorum resmen başladığımda. Gene beni üzmeyecek bir eser. Bu sefer 1966 yılında yayımlanmış bir eserle geldim. Sittaford adındaki bir köşkte yaşanıyor bu maceramız. Hemen tahlilleriyle birlikte karakterlerimizi de paylaşalım:
eksiup.com/p/ey273677az4h
eksiup.com/p/z9273679daxu
Bu sefer bir cinayet haberini oldukça değişik biçimde ele alıyoruz. Joseph Trevelyan, eski bir Albay ve malikanenin sahibi. Malikanede ruh çağırma oyunu oynarlarken gelen ruh Binbaşı John Burnaby’nin de olduğu masada Trevelyan’ın öldüğünü bildiriyor ve bunun bir CİNAYET olduğunu belirtiyor. Olaylar buradan sonra gelişiyor ancak bunun bu şekilde ortaya çıkarılması oldukça ilginç bir yaklaşım olduğunu da kabul etmemiz gerektiğini söylüyor. Kitabın adının neden bu olduğunu merak edenlereyse cinayet saati olduğunu söylememin bir mahsuru olmadığını düşünüyorum.
Gene güzel bir eserdi. Dün başıma çıkan sürekli işler nedeniyle son 50 sayfası bu sabaha kalmıştı. Halen ‘Günaydın’ demek için yeterince vakit var. O halde hepimize Günaydın! Mutlu günler, keyifli okumalar dilerim..
gazeteci kız
kitabi elinize aldıktan sonra bırakamıyorsunuz bir ordan bir oraya artık son bölümlerde hiç bir şekilde ayrılamıyorsunuz konudan aynı gazeteci kız gibi uykum geliyor ama konudan kopamıyorum merak duygum zirvede İlk defa ZÜLFİ LİVANELİ okuyorum ama akıcılık bağlayıcılık merak ettirme zirvede çok çok güzel
Ah küçük prens nasıl anlatılırsın bilmem ki!
İncelememe sanırım 'Küçük Prens sen bana ne yaptın' diyerek başlayabilirim. Çünkü şuan hissettiklerimi anlatacak kelime, cümle bulamıyorum.
Bu kitabı seneler seneler önce okumaya başladığımda bölüm sayfaları az olduğu için ve konudan konuya atlıyormuş gibi hissettigim için sanırım bu tam metin değil
“Ben kime ne anlatayım sevgili…
Kalbim hüzün dünyasına öyle daldı ki diyemedim.
Diyemedim ki…
Çünkü yaradan dan başka kimim kaldı?
İnsanlar acımasız, vefasız…
Gülüyorlardı her halime, alay edercesine.
Onu da yok ettiler.
Yalan ve ahdeden sözlerle…
Halbuki bilmeli insan;
Aldatıcı dünyanın hüznünü.
Ancak adalet bu ya,
İnsanlığı
192 syf.
10/10 puan verdi
Bu kitaba Barış Özcan'ın Youtube videolarını dolaşırken denk geldim ve okumaya karar verdim.Burdaki bazı yorumlara bakarak okumamayı bile düşünüyordum iyi ki dikkatte almayıp okumuşum diyorum şimdi.O kadar yoğun ve harika bir kitap ki sizi düşündürmeden bırakmıyor.Kaç gündür elimdeymiş farkında bile değilim canım sıkılmadan bi o kadar daha okurdum dedim.Sevdiğim kitaplardan kolay kolay kopamıyorum sanırım.
Konusuna gelecek olursak; Yürümenin aslında bir spor olmadığını zihnin ve ufkun açılması için gerekli bir ihtiyaç olduğu vurgulanmakta.Aynı ekmek gibi su gibi.Bir çok şair, yazar ve filozofun yürüyerek, düşüncelerini nasıl özgür kıldığı bizlere aktarılıyor.
Yürümüyoruz bir çoğumuz yürüdüğümüzü sanıyoruz aslında.Yürüme eyleminin, bir kaç kişiyle ve hızlı hızlı yapılan bir eylem olmadığını öğretiyor.Şu içinde bulunduğumuz pandemik durumdan önce de yürümüyorduk.Hepimiz ya bir şeylere yetişmeye çalışıyoruz ya da elimizde telefonlar,karşımızda televizyonlar günü öldürüyoruz.Yaşamadan farkına varmadan çöpe atıyoruz duygu ve düşüncelerimizi.Şimdi sen farklı mısın sanki diyceksiniz.Değilim.Bende bunları yine cacık yaparken ve tek ayağımla bulaşık makinasının kapağını kapatırken düşündüm.Aydınlamama ve farkına varmama engel olmadı bu düşünüş bundan sonra ilk işim dışarı çıktığımda farkına vararak yürümek olacak.Kitap da bahsedilen bir müzikle kapanış yapıyorum.Sevgiler..
youtube.com/watch?v=pmuFOuh...
680 syf.
·
Puan vermedi
fernando pessoa bu kitapta insana gerçekte hissetmediği ve hatta hiç bilmediği duyguları bile derinden hissettiriyor. yazdığı edebi üsluba alışınca her söylediğini doğru yanlış sorgulamadan hatta bazen tam olarak anlayamadan onaylayası geliyor insanın, en azından ben böyle hissettim; kusursuz değil ama çok tuhaf, büyülü bir dili var fikrimce.
acıtıyor ama öldürmüyor hatta zevk veriyor bu kitap bana. nedendir bilmem bir türlü kopamıyorum huzursuzluğumdan; tamamen farklı ruh hallerimle tekrar göz gezdiriyorum sayfalara, farklı sonuçlar çıkarıyor öncekinden çok daha tuhaf hissediyorum. bu yüzden inceleme yazmak huyum olmamasına rağmen bu kısa ve olabiliğince öznel incelemeyi hak gördüm kendimde. melankolik ruhlu edebiyat severleri şöyle alalım...
Merhabalar, iyi akşamlar dilerim herkese!
Evet yine bir İngiliz edebiyatı diyeceksiniz ama onlardan kopamıyorum doğrusu... Bir klasik değil ama klasikleşen bir roman diyebilirim. Yazarın daha önce okuduğum “Sahilde” adlı romanından bin kat daha güzel olduğunu belirtmek istiyorum bu arada.
Kitap adını hakedecek şekilde ki olaylarla ilerliyor ve 1935 yılında başlayan İkinci Dünya Savaşı ile devam eden son olarakta 20. yüzyılda bize veda eden unutulmaz bir roman haline geliyor.
Ergenliğine yeni adım atmış on üç yaşındaki küçük kızın, ablası ve hizmetçilerinin oğluyla olan yakınlaşmasına şahit olması ve yazma tutkusu üçünü de içine alan sarsıcı, geri dönülmez bir suça dönüşüyor.
İlk olarak kitaptan uyarlanmış olan filmini görüp merak ettiğim ama filmini henüz izlemediğim bu eser beni çok etkiledi. Yanlış anlaşılmalar ve savaşın ayrıca aşkın bambaşka bir yönünü yansıtan yazarın kalemi sağlam adımlarla ilerleyip inanılmaz bir sonla noktalanıyor. Çok beğendim ve kesinlikle kitap severlere rahatlıkla önerebilirim.
Hoşçakalın, sevgiyle ve kitaplarla kalın.
Kalbimde yeri bas siralarda olan kitaplardan biri daha oyle guzelsiniz ki oyle icime isliyorsunuz ki kopamiyorum sayfalardan kacinci okuyusum belki de kac defa okuyacagim kim bilir
