Öylesine vahşi ve acımasız bir dönemde yaşıyoruz ki, sürekli, acaba rüya mı görüyoruz diye sorgulamamız gerekiyor. Ulusal ve uluslararası eşitsizliklerin karmaşası içinde yaşayan bu denli çok kişinin acılarını ve ümitsizliklerini çaresizce kabullenirken bile, olası tüm dünyaların en iyisinde yaşadığımız yanılsamanın talihsiz tutsakları olmayı sürdürüyoruz."
Paulo Freire \ Kültür İşçileri Olarak Öğretmenler: Öğretmeye Cesaret Edenlere Mektuplar
Ben bir insandım!
Abartısız yarım saat ağlamamı sağlayan o kitap. Sanırım bu aralar çok duygusalım yada bunu Livaneli'nin insanı derin bir hüzne sürükleyen, duygulanmamanın imkansız olduğu 
Huzursuzluk eserine de yorabiliriz. Kitabı elinize aldığınız an kapağı dikkatinizi cezbediyor. Sayfaların uçlarının koyu mavi olması ise başta dikkat çekmese de kitabı
İnsanlık Kazanımı
·
Puan vermedi
Kitabın bana göre en güzel yönlerinden biri de üzerine uzun uzun konuşulabilecek geniş bir yelpazede yer alan cümlelerin çokluğuydu. Aşk, sosyal yapı, kültür, tüketen ve üreten insan farkı üzerinden çağın problemleri, kimlik karmaşası ve dahi kimlik bunalımı, Doğu edebiyatı, savaşın etkileri, merhamet olgusu gibi birçok konu üzerine konuşma imkânı sunuyor yazar. Bütün bunları ise özgün üslubu ve kurgusu ile yoğurarak yapıyor.
Huzursuzluk Zülfü Livaneli
“Son olarak kitaptan çok beğendiğim bir bölümü sizlerle paylaşmak isterim:
“Bu dikenli, sevgisiz ortamlara alışkındık hepimiz, plazaların insanın ruhunu öldürdüğü herkesi robota çevirdiği gerçeğini çoktan öğrenmiştik. Eğer ortaçağ şövalyelerinin demir zırhları gibi, görünmez bir aldırmazlık zırhı giymezsen, buralarda barınmana olanak yoktu.”
Her sömürge halkı, başka bir deyimle, kendi yerel ve orijinal kültür kaynakları söndürülmek ya da toprağa gömülmek suretiyle ruhunda onulmaz bir aşağılık karmaşası yaratılmış her halk, neredeyse bir varoluş koşulu olarak, başka ve yeni bir uygarlığın yayıcısı durumundaki ulusun diliyle, yani metropol kültürüyle göğüs göğüse bir hesaplaşma içinde bulur kendini.
Sayfa 34Kitabı okudu
Bir kadının içinde yetiştiği kültür, annelerin rolleri konusunda daha bilinçli düşünce biçimlerine doğru bir evrim geçirmiş olabilir, ama içsel anne, bir annenin neye benzemesi ve nasıl davranması gerektiği konusunda o kişinin çocukken yaşadığı kültürle aynı değer ve fikirlere sahip olacaktır.
Derinlik psikolojisinde bütün bu labirente anne karmaşası denir.
Sayfa 196Kitabı okudu
Bir zamanlar parkı tasarlayıp kurarken her şeyi ince ince planlayan o güçlü insan aklı ve kültür iradesi ona bugün de hakim, onu bugün de koruyup kolluyor ve vahşi doğaya, sallapatiliğe, ölüme hiç alan bırakmıyor. Ne otlar fışkırıyor patikalarda, ne de çimlerde yosunlar; ne meşenin tepetacını komşu sedir ağacına fazlaca yanaştırmasına müsaade ediliyor, ne de sarmaşık kafeslerinin, cüce ve salkımlı ağaçların yetiştirilmiş olduklarını unutmalarına ve tasarlandıkları, budandıkları, eğilip büküldükleri yasadan kaçıp kurtulmalarına izin veriliyor. Hastalık, yaşlılık, fırtına ya da yoğun kar yüzünden bir ağaç devrildiği ya da yitirildiğinde geride ölümün ya da yeni neslin düzensiz karmaşası kalmıyor, düşüp ölenin yerine muntazaman dikilen küçük, ince uzun, güzel mi güzel, iki üç dallı, birkaç yapraklı körpe bir fidan düzene itaat edip uyum sağlıyor, yanında da onu destekleyip koruyan temiz, güçlü bir çubuk oluyor.
Sayfa 87Kitabı okudu
