"Ülkeme ve insanlarına kızmaya başladım:
Kimsenin doğru dürüst okuduğu yoktu.
Doğru dürüst hissetmesini bile beceremiyorlardı.
Bu yüzden insan, duyduğu şeyleri söyleyen insanların
kültürüne güvenemiyordu. Belki bu zavallılığın, bu yarım yamalaklığın,
bu gülünç durumun bile bir aslı, gerçek bir biçimi vardı."
-Sayfa 62
Altı hikaye ve iki mektuptan oluşan bu kitapta Oğuz Atay kendisini, babasını ve yer yer halkı bir ayna görevi görerek bizlere yansıtıyor. Bu kitapta benim en sevdiğim hikaye ismini eğer yanlış hatırlamıyorsam "Korkuyu Beklerken" oldu. İnsanın toplumdan nasıl soyutlandığı, nasıl yalnızlaştığını öyle güzel anlatmış ki bu kitabında gerçekten herkesin okuyup kendinden bir şeyler bulabileceği harika bir kitap olmuş..
