Öncelikle kitabı okurken sizinle hep devam eden rahatsız edici bir duygu var, şaşırtıcı bir şekilde bu sadece Fred'den değil Miranda'dan da yayılıyor. Fred'in şizoid olduğu su götürmez bir gerçek. Miranda ise sınıf ayrımına karşı olması hippielere benzeyerek kısaca toplumun iyiliğini savunmasının yanında Fred'le arasındaki 'sınıf' farkını insandışılaştırmaya kadar götürüyor.
Fred hislerini bu denli belli etmeseydi daha doğrusu ona asla zarar vermeyeceğini, Miranda asla onu hor görecek, sinirlendirecek cesareti bulamazdı çünkü kendisinin dediği gibi ödlek ama bu çok doğal. Miranda'nın hatası sınırı çok hızlı aşması bu yüzden Fred'in içinde özel kelebeğinin aslında herkes gibi olduğunu hissettiren tiksinti ve öfkeye neden oldu.
Miranda'nın ne yaşadığını, hissettiğini tam anlamıyla asla anlayamam ama her şeyiniz olsa da özgürlük olmadıkça hepsinin eksik olduğunu anlayabiliyorum. Bu kitabı okurken şuan dünyada gerçekten bu durumda insanların var olduğu düşüncesi içimi kemirdi.
Keşke bir devam kitabı da olsaydı, kesinlikle okumak isterdim.
Fred'in yeni bir Miranda bulması da hiç şaşılacak bir şey değil, bu sefer daha profesyonel ve duygulara yer bırakmıyor.
Son olarak kitaba güzelce harmanlanmış sanat, müzik, edebiyat ve kelebeklerle ilgili bilgiler kitabı daha çekilebilir yapıyor.
