Mezara doğru yürürken, rüzgar pelerinini hafifçe omuzlarından aldı ve yere düşürdü. Umursamadan, sevdiğini gömdüğü toprak üzerinde büyüyen o garip ağaçtan gözlerini ayırmadan mezara doğru yürümeye devam etti. Ağacın yanına geldiğinde hasretle elini kaldırdı, dokunmak istedi lakin ellerindeki kanı, lekeleri fark etti ve dokunmaktan hayâ etti.
"Belleğin dili yok. Bellek birbirine açılan sonsuz resimlerden oluşuyor. Ama hiçbir şeyi unutmuyor. Hiçbir siyahı, maviyi, beyazı ve bakışı, hiçbir duruşun kabalığını ya da anlahlmaz inceliğini. Ayrıntıları ve kırılabilecek her türlü nesneyi özenle biriktiriyor ve onların elde nasıl tutulacağını iyi biliyor. Bellek kimi zaman unutmuş gibi yapıyorsa bu, acıyı yeryüzünden kaldırma isteğindendir."*
*İçimden Kuşlar GöçüyorKitabı okudu
Belleğin dili yok. Bellek birbirine açılan sonsuz resimlerden oluşuyor. Ama hiçbir şeyi unutmuyor. Hiçbir siyahı, maviyi, beyazı ve bakışı, hiçbir duruşun kabalığını ya da anlatılmaz inceliğini. Bellek kimi zaman unutmuş gibi yapıyorsa bu, acıyı yeryüzünden kaldırmak istediğindendir.
Yarım kaldım hemde fazlasıyla :)
Hani terzi kendi söküğünü dikemezmişya o misal benimkide.. Herkese iyi gelip kendi yaralarımı sarmayı başaramadım 18 yıllık ömrümde. Düştüm kalktım. Bu sefer daha sert düştüm ama yine kalktım. O kadar acımasızki hayat, kendi benliğimi unuttum, unutmak zorunda bırakıldım. Gökkuşağı çıksın diye yağmuru isteyen kız, şimdi ise siyaha aşık. Onca renk varken neden siyaha aşık olurki insan!
Denedim farklı renkleri sevmeyi. Özelliklede maviyi :)
Istemedi renkler beni. Yakıştırmadılar kendilerine.
Koskoca dünyada siyah seçti beni.
Yüzüm maviye asık
Bedenim o maviyi yaran aç martıdan dahi sıska.
Heyecanlar kopardı içime, varınca şehrine
Şimdi ise hicran.
Yoldaki tabelaları görmezden de gelsem,
Kendimi rüya alemindeymişim gibi kandırmaya çalışsam da,
Durduğum terminal senin şehrin
Ayak bastığım yer senin şehrin,
Ayak bastığım coğrafya senin coğrafyan,
Kimbilir belki de kafamın üstünde ötüşen kuşlar senin yanindan gelmekteler,
Ve kimbilir yine, belki bir tanesi senin cam kenarına veyahut avucuna konuk olmuştur.
Offf, inan bana hiç çekilir birşey değil bu.
Unutkanimdir hem de çok unutkanım
Ama kapanmayan yaralar var, o yaraları unutmak ölüm demek.
#Poyraz