Keşke hiç bitmesen sen ;Cam Irmağı Taş Gemi...
Keşke diyorum, bir işaret, bir terapi, bir tanımlama, bir tamamlanmayı yaşattı kitabım bana... Zor zamanların huzuru, huzurunda huzursuzluğuydu...
Nazan Bekiroğlu 'nun kalemi o kadar naif, şiirsel, basitlikte ki zorluk, betimlemede ki ustalık... Okuduğum kitapların arasına bir Bekiroğlu kitabı yanaştığında işte o zaman ben, ben oluyorum, nasıl güzel Bi
Şükretmeyi unuttuk...
Eski zamanlarda uzak bir ülkede geçimini dağdan yonttuğu mermerleri işleyerek sağlayan bir mermer ustası yaşarmış. Usta, kızgın güneşin altında mermer yontmaktan yorgun düşmüş bir halde kendi kendine söylenir dururmuş.
“Bıktım bu hayattan” dermiş ikide bir. “Sürekli mermer yontmaktan, ölesiye çalışmaktan bıktım... Dağ büyük, bense küçüğüm. Ah
kapısında
1.
Yedi adam biri bir gün
bir kan gördü
gereğini belledi
yari alsa koynuna
Yedi Güzel Adam
Cahit Zarifoğlu
Yedi Guzel Adam
Cahit Zarifoğlu
I.
Bu insanlar dev midir
Yatak görmemiş gövde midirBir yara açar boyunlarında
Kolkola durup bağırdıklarında-Ya kurbanın olam
Dağlar önüme durmuş
Ki dağlanamÇekip pırıl pırıl mavzerler çıkardılar oyluk etlerinden
Durdular ite çakala karşı yarin kapısında1.Yedi adam biri bir gün
bir kan
