Demek kalbiniz o denli fethedildi ki, acımasızca unuttuğunuz birileri için minnacık olsun bir yer kalmadı orada…
Sayfa 199Kitabı okudu
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Mini minnacıktı kadın.
Rahata acıktı kadın
yoruldu devin büyük yolunda.
Ve elveda!deyip mavi gözlü deve, girdi zengin bir cücenin koluna
bahçesinde ebruliiii
hanımeli açan eve.
Şimdi anlıyor ki mavi gözlü dev,
Dev gibi sevgilere mezar bile olamaz:
Bahçesinde ebruliiiii
hanımeli
açan ev..
Sayfa 24Kitabı okudu
An!
RUTİNİN, SATILMIŞ ZAMANLARIMIZIN AZICIK MİNNACIK BİR KISMINDAN KALAN KADARI BİZE ÖZEL, İŞTE SADECE ORADA ÇOCUK BENİMİZE KAVUŞUR, SADECE ORADA ÖZÜMÜZE DÖNERİZ; HER ŞEY MİNİ MİNNACIK BİR “AN” DA KALIR. O ANIN, O ZAMANIN GEÇİCİ, HER ŞEYİN GEÇİCİ OLDUĞUNU UNUTMA.. SANA DEDİĞİME BAKMA, KENDİME DE SÖYLÜYORUM BUNLARI, HER ŞEY GEÇİCİ; ŞİMDİ BÖYLE/ŞİMDİ BÖYLEYİM/ŞİMDİ BÖYLEYİZ!
Şu dünyada minnacık bir noktayım, bir hiç!
Sayfa 122 - İŞ BANKASI KÜLTÜR YAYINLARI
160 syf.
10/10 puan verdi
Bir kitap, içimizdeki donmuş denize inen bir balta gibi olmalı
Franz Kafka
Ne baltası bu mektuplar içime oturdu, kalkmıyor.
Aşk, gurbet, evlat sevgisi, yokluk, hayata tutunma çabası, erkenden kayıp giden bir değer. İçime dokunan -yani diğerlerine göre daha çok dokunan- iki nokta
