Söylenmemesi Gerekenin Şiiri
Nurullah Genç
reddini doldurursa avucuma kan gibi
kırmızı bir çığlıkla yırtılır dudaklarım:
‘söylememeliydim biliyorum!..’
"Mülteci mi? Ey kalbi kuruyan, kardeşin onlar senin
Hatırla, buraya geldiğinde sen de çulsuzun tekiydin."
~Kitaplar nefesiniz olsun~
Ben köpekken sadık ve sevecen, "nefes almam gerek" diye düşünmesem nefes almayacak biriydim derken bir kediye dönüştüm diyor; kediyim ben: Uzak, denetimli, soğukkanlı ve güçlü bir kedi. Soruyorsun kendine ben köpekmiyim kedi mi? Diye.
Sami İsveç'i nasıl siyasi mülteci oluşunu anlatıyor daha doğrusu neden siyasi mülteci damgası yediğini anlatıyor, romanın kalbi zaten burası, üzülüyorsunuz. Damgası derken kendisi bundan rahatsız değil belirtmek isterim.
O dönemin politik mültecilerinin kısa hikayeleriyle karşılaşıyorsunuz. Japonu, İranlısı, İspanyol, Şili'lisi... Vb... Çekilen dertler çileler her millette aynı bunu görüyorsunuz.
Güzel bir yorum da Görüşler bölümünden :
... bütün dünya mültecilerinin paylaştığı, kökünden koparılıp yere serpilmiş çiçekler yazgısının ağıtı. Kronolojiyle ve okurla, kedinin fareyle oynadığı gibi oynuyor ve iki boyutlu bir gerçeği, büyük bir ustalıkla anlatıyor. Altan Gökalp (CNRS Paris)
Asıl karakter yaşlı adam; hiç bahsetmeyeceğim okuyun efem pişman olmazsınız.
Son olarak 
Yaşar Kemal'in bu kitap için yorumu :
"Gerçek bir şaheser! Teknik ve psikolojik olarak mükemmel! Öldürmek mi bağışlamak mı ikilemini en iyi veren roman."
Bütün kitaplar güzeldir. "Bu bir tık daha güzel" İyi okumalar.
... Mülteci mi?
Ey kalbi kuruyan, kardeşin onlar senin.
13.HİKAYE TAMAMLAMA ETKİNLİĞİ - HİKAYEMİZİN TAMAMI part-2
Seni görevden alıyorum. Bundan sonra operasyonu ben yöneteceğim. Çık, defol buradan.”
İnanmaz gözlerle bakan Mustafa Bey hiçbir şey demeden, diyemeden odayı terk etti. Ayaktaki adama bakar bakmaz onun kim olduğunu anlamıştım. Sizler de anlamışsınızdır. Demek bu yüzdendi. Kariyerinde çok hızlı ilerlediği, genç yaşında çok iyi yerlere geldiği için
Bir Çocuk Sessiz Ağlar Mı?
Bir psikolog olmayı isterdim. Ihtiyacı olan her ruha iyi gelmeyi ve iyi geldikçe içimdeki hiçbir şey yapamamış olmanın verdiği çaresizlik hissinden kurtulmayı. Kendi içinde derin uçurumlara atılmış bir kalbi olduğu yerden çıkartmayı belki...
Ama en çok üzüldüğüm çocuklardı, bir kötülüğün kelime anlamını bile bilmiyordu ki onlar. Kimileri şanslı,