Gördüm
Çağlar hiçbir çığır açmamış dünyada. Mevsimler aynı mevsim, yılın döngüsü aynı. Araçlar değişmiş olsa da amaçlar aynı. Akıl tekamül mü etmiş, Nefsi emmare neden aynı.
Ölümler gördüm, felâketler. Emeği sömürülen işçiler, doymak bilmeyen zenginler. Firavun gibi Amerika, Karun gibi İsrail gördüm. Ama ne Musa ne İbrahim gördüm bu zamanda.
Esaret
Kadın olmak
"Gökyüzünde ay
Petekte bal
Sevgilinin elinde “gül” değiliz.
Bir elmanın yarısı
Ya da
“Namus belası” olmak değil derdimiz.
Ne bir cennet isteriz ayaklarımızın altında
Ne de
Namus belasına bir cehennemde yaşamak…"
Bu kitaba inceleme yazıp yazmamakta kararsız kaldım. Fakat bazı duyguların yazar Nazan Bekiroğlu gibi dile getirilmesinin uygun olacağı hissiyle fikir beyanında bulunuyorum. Daha önce yazarın Nar Ağacı kitabını okuyan biri olarak, onun varsıl kaleminden keyifle faydalanacağımı düşünmüştüm. Tabi pek umduğum gibi olmadı olağanüstü bir keyif alarak okudum diyemeyeceğim bu sefer yavan kalmış bir romandı benim için. Yine de kendi iç hesaplaşmasını bazı yerlerde yapmış biri olarak Mücella karakterine üzüldüm diyebilirim. O dönemin şartları ve namus belası derler ya Mücellanın hayatını dört duvara kapatmış bir yaşam. Hayatları boyunca yaşadığı köyden çıkmadan ölen insanlar var, bir denizin yosun kokusunu doya doya içine çekemeyen insanlar, evinin çakıllı yolundan başka yol bilmeyenler. Sıradan fakat kalbe dokunan cümleleriyle dinlendirici bir romandı benim için. Ah birde Yusuf Ziyanın mektubu. Öyle derin birbirine çarpık duygular besliyordu ki anlatamam. Sadece dikkatimi çeken şey anne profillerinin aşırı otoriter olmasıydı. Yazarın bilinçaltı olabilir mi bilmiyorum. Ay bana ne oluyorsa? Sanki psikolog kesildim başlarına Yine de okunmaya değer diyorum.
Mücellâ 
Nazan Bekiroğlu
Caravaggio
Dostoyevski'nin resimdeki dili
Siz, İnançlara Saygılı Uyurgezerler
Leonardo, Michelangelo, Van Gogh, Picasso...
Hepsini geç. Hakkında en çok kitap yazılan ressam Caravaggio. En az resim yapan da o. Çoğu müzelerde.
Michelangelo Merisi di Caravaggio. Soyadını, doğduğu kasabadan almış.
Resimleri altmış kadar.
Diğer uçta, elli binden çok işiyle seri üretimde birinci,
Sayfa 34 - EverestKitabı okuyor
'İzzet ve celâlime yemin olsun ki, şu sekiz sınıf in-san giremez:
1. İçkiye devam edenler.
2. Zinada ısrar edenler.
3. Dedikodu yapanlar.
4. Namus duygusunu kaybetmiş olanlar.
5. Zalim emniyet görevlisi.
6. (Kendini kadınlara benzeten) kadın kılıklılar.
7. Akrabayla irtibatı kesenler.
8. Şöyle şöyle yapmazsam Allah'ın ahdi üzerime olsun deyip sözünde durmayanlar."
Sayfa 212 - SemerkandKitabı okudu
CEM KARACA 'NIN GÖZYAŞLARI
Filmi bugün sinemada seyrettim .
Tamirci Çırağı , Namus Belası , Resimdeki Gözyaşları gibi şarkılarını severek dinlediğimiz
Anadolu Rock müziğin sevilen sesi Cem Karaca 'nın sanatçılığı , işçiden emekçiden yana olan duruşu , vatanseverliği , protest kimliği filme iyi yansıtılmış . İsmail Hacıoğlu 'nu özellikle dönem filmi ve biyografi filmlerinde çok başarılı buluyorum . Anısına yakışan bir film olmuş . Ruhu şad olsun 🙏
Ben İbrahim'miyim Yoksa Hüseyinleştim mi?
İçimde bir hüzün kaldı,ben neyleyim bu hüzünle? ''Bende insandım...''
Zülfü Livaneli yine yaptı yapacağını, her eserlerini okuduğumda içimde bir ukte kalıyor tamamlamak için tamda böyle oldu.Elimi uzatıp keşke Zülfü Livaneli'nin yaşanmışlıklardan yarattığı karakterlere yardım edebilsem.Eserlerinde o kadar derinden ve gündelik
İçim ona böyle kaynamasa, doğru dürüst naz etmeyi, ağırdan almayı ben de bilirim ya! Anası hep, altının ağrı para eder, kızın ağırı koca bulur, der. Sen gel de bunu gönlüme anlat. Ahmet aramayacak, diye ödüm patlıyor. Bir daha aramayacağını bilsem, hemen... Ama bu namus belası da bizim gibilerin derdi. Bak Elizabeth Taylor’a.Beş kocayı, ağırlıkla mı buldu!
Sayfa 35Kitabı okudu
Gelin: "Oğlunun bahtsızlığı mı?"
Şehri Bey: "Anne... Anne... Böyle münasebetsiz sözlerle niçin dirliğimizi bozuyorsun? Ben karıcığımdan memnunum. Talihime bin defa teşekkür ediyorum."
Kaynana: "Anan olduğum için senin gönlünü kendiminki gibi bilirim. Memnun değilsin ama ne yapalım, bu yılan tabiatlı karıya bir defa düştün. Namus belası, 'Şerrine lanet!' diyerek çekip gidemiyorsun."
Bir fırtına gibi yerinden kabaran Bahriye Hanım iki yumruğunu kalçalarına dayadıktan sonra gözlerinin alevlerini kocasının suratına saçarak:
“Söyle bakayım, Şehri, öyle mi diyorsun?"
Şehri Bey: "Vallahi değil, karıcığım, hâşâ! Benim ağzımdan böyle bir söz çıktı mı?"
Sayfa 11
40 yazıyla kırk
40 şarkı 40 roman kahramanı 40 kitap 40 yazar
1. sen affetsen ben affetmem "zeze" şeker portakalı/ jose de vasconcelos
2. daha on yedi "holden coulfield" çavdar tarlasında çocuklar/j. d. salenger
3. bir ihtimal daha var "raif bey" kürk mantolu madonna/ sabahattin ali
4. ah nerede vah nerede "josef şvayk"