Bir İngiliz komünistin veya Yoldaş’ın İngiltere ve Almanya arasındaki savaş konusunda takılmak zorunda kaldığı birbiriyle tamamen uyumsuz tutumları ele alalım örneğin. Eylül 1939’dan önceki yıllarda “ Nazizim” dehşetleri konusunda aralıksız endişelenmesi ve yazdığı her şeyi evirip çevirip hitler hakkında bir kınamaya dönüştürmesi gerekiyordu: Eylül 1939’dan sonra, 20 ay boyunca, Almanya’nın ona yapılanlar karşısında suç işlemiş sayılmayacağına inanmak zorundaydı ve *nazi* sözcüğü en azından basılı yayınlarda sözcük dağarcığından çıkmalıydı 22 Haziran 1941 sabahı saat 8:00 haberlerini duyar duymaz nazizmin Dünya’nın gördüğü en büyük kötülük olduğuna yeniden inanmak zorundaydı bu tür değişiklikler yapmak bir siyasetçi için kolaydır fakat bir yazar için durum biraz daha farklıdır
"Almanya halkının Nazizim gibi sapkın bir felsefeye inanması ve bu felsefe için ölmesinin arkasında yatan isim de Joseph Goebbels'tir..."
“General de Gaulle’ ün sesinden Fransızlar Nazizim’ e diktatörlüğe, ırkçılığa karşı direnişe çağırıyordu.”
Hristiyanlık ve nazizim gibi bazı dinler, milyonlarca insanı sadece nefret yüzünden öldürdüler, kapitalizmde milyonlarca insanı sadece açgözlülükle karışık umursamazlıkla öldürdü
Sayfa 328Kitabı okudu
Davanın devsel bir belleği vardır, ama suç olmayan her şeyi unutma biçiminde tanımlanabilecek çok özel bir bellektir bu. Dava, demek oluyor ki, sanığın yaşamöyküsünü suç kaydına indirgiyor; Victor Farias (Heidegger ve Nazizim adlı kitabı suç kaydının klasik bir örneğidir) dehasının köklerinin nerede bulunduğuyla hiç mi hiç ilgilenmeksizin, filozofun nazizminin köklerini ilk gençliğinde buluyor; komünist mahkemeler, sanığın ideolojik sapmasını cezalandırmak için, onun bütün yapıtını kara listeye alıyordu (örneğin Lukacs ve Sartre, komünizm yandaşı olan metinleriyle birlikte, komünist ülkelerde işte böyle yasaklandı); komünizm sonrası bir sarhoşluğa kapılan bir Paris gazetesi, 1991 yılında, “sokaklar hâlâ niçin Picasso'nun, Aragon'un, Eluard'ın, Sartre'ın adını taşıyorlar?” diye soruyordu kendi kendine; bu soruyu yanıtlayanlar oldu: Yapıtlarının değeri için! Ama, Avrupa'ya karşı açtığı davada değerlerin ne anlama geldiğini Sartre çok iyi açıklamıştı: “Değerli değerlerimiz kanatlarını yitiriyor; şunlara yakından bakacak olsak, kanla lekelenmemiş olan bir tek değer bulamayız” ; lekeli değerler artık değer değildir; davanın mantığı, her şeyin ahlaka indirgenmesidir; bilimsel çalışma, sanat, yapıt olan her şeye karşı mutlak nihilizm.
Birbirinin muadili iki ideoloji: Nazizim - Siyonizm...
Irk ilkesini temel almış olan yeni devletin kuruluşunda, bizler cemaatimizi bu yeni yapılara uydurmayı temenni ediyoruz... Bizim Yahudi milliyetini kabulümüz bize Alman halkıyla ve onun milli ve ırki gerçekleriyle açık ve samimi ilişkiler kurma imkanı vermektedir. Bu tavrımız şüphe götürmez, çünkü bizler bu temel ilkeleri küçük görmüyoruz, çünkü bizler de Yahudi topluluğunun saflığının korunması için karma evliliklere karşıyız...
Almanya Siyonist Federasyonu, 21.06.1933
Sayfa 56 - pınarKitabı okudu
Bazıları Kemalizmi faşizm veya Nazizim
gibi bir ideoloji olarak anlamaya, gerçek Kemalizmide solculuk, Kızıllık, Moskova ilhamlı olmak gibi amiyane lakırdılarla ifade edilen tehlikeli bir devrimcilik olarak anlamaya başladılar.
