102 syf.
8/10 puan verdi
·
Beğendi
Hayal gücümüz bizi ne kadar ileriye götürebilir
Bilimsel olarak ışık hızı diyebiliriz,
Bilimi bir köşeye bırakalım hayal gücü nedir
Delilik bir mertebemidir hayalda. Yazarımız çok güzel bir şekilde çocukların gözünde yetişkinleri, ya da daha açık söylemek gerekirse yetişkinlerin aptallıklarını, hırslarını, zulmlerini tiye alarak çok güzel enjekte etmiş okurken zevk aldım. Burada çevirmenin hakkını teslim etmek lazım çok teşekkür ederim 
Ülkü Tamer çok başarılı bir kitap çevirisi olmuş.
Ufak bir hatırlatma!
Allah yorgun olduğunu biliyor..
Kalbinin ne kadar ağırlaştığını,
düşüncelerini, kaygılarını..
Aynı soruyu sürekli soruyorsun
kendine" benim derdim ne zaman
bitecek ya Rab..? Ne zaman
kolaylık olacak? " ve O'nun sözü
geliyor akla. " Her zorluktan sonra.. "
O zaman tutun o güzel umuduna.
Kalbindeki duaları O'na iletmeye
devam et. Çünkü sen O'nu hatırladığın,
sürece O seni bırakmayacak.
Sen O'nu bıraksan dahi O seni
bırakmaz ve unutma sana şah
damarından daha yakın...
Bir defasında ben de mutlu olmak, tasasız insanların dünyasının ne kadar güzel
olabileceğini duyumsamak istedim... Ben
de bir defa birkaç güzel gün geçirmek istedim, bir defa, ölmeden önce bir defa...
Sayfa 34
Sanki içimdeki seni anlatıyor bak ne güzel, CANIM BENİM CANIN OLSUN
Serin bahar yeli gibi
Sanki ilk yaz gülü gibi
Bir güzele deli gibi
Sevdalandım, sevdalandım
Dünya dursun, kalbim dursun
Sevincimi herkes duysun
Canım benim canın olsun
Sevdalandım, sevdalandım
"Düşünsene, kimsenin seni tanımadığı, kimsenin senin kim olduğunu bilmediği bir yerlere gitmek ne kadar güzel olurdu.."
BEYZA ALKOÇ - BUL BENİ
Telefonda kısa bir sessizlik oldu. Ne o bir şey söyleyebildi, ne ben. Tam o sırada gözüme masada duran mavi bilye çarpıverdi. Hüzünle gülümsedim. Ayağa kalktım ve mavi
bilyeyi elime aldım.
"Ama bilyen yanımda.." diyerek sırt çantamın fermuarını açtım, bilyeyi en ön göze koyup fermuarı kapattım,
"Belki bana şans getirir oralarda.''
"Umarım." dedi Aziz Ata. Sesi artık daha ciddiydi.
Sanki sesinin tınısından bir şeyler eksilip gitmiş gibiydi, bir şeyler kaybolmuştu..
"Her şey için teşekkür ederim Aziz Ata." dedim,
"Kısaydı ama güzel bir arkadaşlıktı. Kendine çok iyi bak. Belki bir gün kaldığımız yerden devam ederiz. Döndüğümde bir şeyler değişmemiş olursa tabi... Kim bilir."
Aziz derin bir nefes aldı.
"Rica ederim," dedi, ismimi bile söylemedi,
''Sen de. Sen de kendine çok iyi bak..."
"Yağmur, taşı serinletir, ne güzel. Bir başka günse güneşten yanar taş. Mutluluğu tam olarak böyle bir şey gibi düşündüm."
Sayfa 55 - CanKitabı okuyor
"Ne olur çekme ellerini karanlığımdan,
Bir sen kaldın dünyada güzel bildiğim. "
Kendimiz yaşayamıyorken bu hayatı, bir başkası ile yaşanacak hayaller kuruyoruz, ardından bu hayalleri gerçekleştirmek için çabalıyoruz. Bir şekilde gerçekleştiriyoruz tabii, lakin hayal ettiğimiz gibi gerçekleşmiyorlar. Biz ise, gerçekleşiyor ya yeter sanıyoruz. Hayaller gerçekleşsin diye altına girdiğimiz borçların bedelini, birbirimizle yirmi dört saatin yarısını bile beraber geçiremeyerek ödüyoruz. Tüm bunların üzerine bir hayal daha kuruyoruz. İki kişi eksik yaşadığımız hayata, yaşayamayacağını bile bile yeni bir insan getirmek istiyoruz. Ardından ne kendimize yetişebiliyoruz, ne hayatımızdaki insana, ne de çocuğa… Hayaller aslında hep hayal olarak kalıyor, biz ise hayallerimizi gerçekleştirdik sanısı ile kendimizi avutuyoruz fakat hiçbir zaman avunamıyoruz... Avunmak için başka hayallerin peşinden gidiyoruz oysa sadece çemberi genişletiyoruz. Mutlu insan portreleri çizmeye çalışıyoruz ama beceremiyoruz. "Belki bir gün güzel günler görürüz." diyerek farkında olmadan ömrümüzün son gününü bekliyoruz…
Özetle, mutlu olacağız derken sorumlulukların yükü altında mutsuzluk elde ediyoruz...
Şenay Aydemir