Nasıl başlamam gerektiğini kestiremiyorum birçok inceleme yazdım fakat en çok bu kitapta nutkum tutuluyor. Kitabı birçok kez okudum ve her seferinde âşık oldum.
Kitap konu bakımından basit fakat bayağı güzel işlenmiş. Hem ne demişler önemli olan ne söylediğin değil, nasıl söylediğindir, yazarımız da pek güzel söylemiş. Kitap müthiş akıcı ve dili oldukça yalın fakat editör kaynaklı yazım hataları ve geçiş sorunları boy gösteriyor. İlk sayfaları okurken biraz sıkıldım çünkü sevdiğim tarzda yazılan bir eser değil. Sonrasında ise ciddi anlamda kendimi kitaba kaptırdım -- bu durum her okumamda yaşandı.--
Yazarımız kendi düşüncelerini karakterlerin iç konuşmasında yahut diyalog arasında vermeye çalışmış ve bu düşüncelerin söz konusu olduğu kısımlar insanları düşünmeye itiyor çünkü alışılagelmişin dışında --benim açımdan ise olması gereken.-- Olay üzerinden düşünce beyan etmesi, hem düşünceyi hem de olayı tutarlı kılmasına sebep oluyor ve okurken hiçbir cümle boşuna yazılmamış hissine kapılmak da mümkün, birbirini tamamladığı için.
Ortalıkta kitapları çok satanlar rafında olan yeni yazarlar,--çoğunlukla-- yazarımızın eline bile su dökemez çünkü çok sağlam bir kaleme sahip.
Kesinlikle okunması gereken sayılı yazarlar arasında yerini alan bir yazar..
En sevdiğim alıntıyı da eklemek istiyorum.. (s.241)
"İçimde diyorum, bir kelebek vardı bir zamanlar. Her şeye rağmen bıkmazdı kanat çırpmaktan, kanatlarını yaktılar."
Aziz Nesin de onlardan biridir. (Diğeri de yine çok değerli bir yazar. Onu başka bir incelemede anlatmak isterim.) Aziz Nesin'in kitaplarını kahkahalarla okurdum. Ama nereden bilirdim ki lisede beni güldüren adam, üniversitede ağlatacak. Evet ben Aziz Nesin diyince hep güldüm, ta ki
