Bazen insanın başına hoşlanmadığı bir iş geliyor. O zaman ne yapacak insan? Dönüp bakacak; ben nerede günah işledim de bu şer başıma geldi, diye. Çünkü Allah kimseye zulmetmez.
Sayfa 88Kitabı okudu
Ne zaman öğreneceksiniz bilmiyorum ki
Evlerin yalnız eşyalardan yapılmadığını."
Düşüncelerini her zaman göğe sal, denize daldır, olmadı dağa çıkar ama ne olursa olsun sıkma kendini.
Sayfa 176
Sevmek ne uzun kelime!
Derin deniz mavisi.
Ne zaman geleceksin?
Sayfa 82 - Can Yayınları, 1990.Kitabı okudu
Masalsız Kız Düşleri
Hiç baba sevgisi tatmadım,
Çocukluğumu benden söküp alan tokatlar dışında, hiç baba eli tutmadım.
Hayali bir babam vardı,
Ne zaman gök gürlese, onun kucağına atlar boynuna dolanırdım.
Babam bana sarılırsa, içimden kelebek sürüleri havalanacak sanırdım.
Ağaçlar gece sallanırsa, yıldız düşeceğine inanırdım.
.
MASALSIZ KIZ DÜŞLERİ
Yeni şeyler denemekten hiçbir zaman KORKMAYIN. Denemeden bilemezsiniz ne de olsa
“Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.”
(Bugün bir podcast’te denk geldim bu alıntıya. Hayatınızı kendiniz şekillendirin. Korkularınızın, endişelerinizin sizin içinizdeki potansiyeli gölgelemesine izin vermeyin.)
–Sana yedi qöbek qeçmişini Atalarının adlarını öqretmediler mi ? demişti çocuk.
–Hayır. Ne işime yarayacak onların adlarını bilmek ? ßilmiyorum ve bunun da bana bir zararı olmuyor. ;
–Dedem diyor ki, eqer İnsanlar atalarının adlarını, bilmezlerse bozulur kötü olurlarmış.;
–Kim kötü olurmuş ? İnsanlar mı ?
–Evet
–Niçin ?
–Dedem diyorki atalarının adlarını kim olduklarını unutanlar, kötülük yapmaktan utanmazlarmış. Çünkü o zaman insanın nasıl biri olduqunu ne çocukları bilirmiş ne de çocuklarının çocukları.....
#Edebiyat
Yaşlı bir adam. Yıllar önce kaybetmiş eşini. Çocukları da evlenmiş, farklı şehirlerde yaşıyorlar. Adam köyde yıllardır yalnız başına bir hayat sürüyor. Tek geçim kaynağı damızlık bir boğa. Evinin üst katında yaşlı adam yaşıyor, alt katı ise ahır olarak kullanıyor.
Karlı bir kış günü. Uzun zamandır evde tek başına kalmaktan sıkılan adam arkadaşlarıyla meyhaneye gitmiş.
Günlerdir kar altında aç dolaşan bir aslan, yiyecek bulmak için dağdan köye inmiş. Yaşlı adamın evindeki ahıra girmiş ve boğayı yemiş. Kamını iyice doyuran aslan ahırda bir güzel uyumaya başlamış bu ziyafetin üstüne.
Gece geç vakit yaşlı adam meyhaneden çakırkeyif dönmüş. Her zaman yaptığı gibi, önce ahıra uğramış. Her yer zifiri karanlık. Boğa zannettiği aslanın sırtını sıvazlamış bir güzel. “Aman sen hep iyi ol. Her şeyim, benim en değerli varlığım” demiş. Üst kata çıkmış, uyumuş.
Aslan zaten karnını tok. Sesini çıkarmadan izlemiş adamı. Sonra kendi kendine söylenmiş: “Cahillik de işte böyle bir şey. Benim aslında kim olduğumu bilse, ne gelir okşar ne de yukarıda gönül rahatlığıyla uyuyabilir.”
