Unuttun mu beni, her şeyimi
Sildin mi bütün izlerimi
Hiç düşmedim mi aklına
Hiç çalmadı mı o şarkı
O sahil, o ev, o ada
O kırlangıç da mi küs bana
Sanırdım ki aşklar ancak
Filmlerde böyle...
Ben hâlâ dolaşıyorum avare
Hani görsen, enikonu divane
Ne yaptıysam olmadı, ne çare
Unutamadım, gitti!
Ey aşk! Neredesin şimdi
Sen de mi terk ettin beni
Ne hata ettiysem, affet!
Büyüklük sende kalsın, e mi
Sen de olmazsan eğer,
Batar artık bu gemi
Ben hâlâ dolaşıyorum avare
Hani görsen, enikonu divane
Ne yaptıysam olmadı, ne çare
Unutamadım, gitti!
“ Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba? “ dedi ve bitti .. Asıl ben sorarım.. Sen neredesin Sevgili Oğuz Atay ? Ya biz geç geldik bu dünyaya, ya sen erken.. Hiç sevmem keşkeleri ama keşke işte! Keşke daha fazla yazabilseydin .. Ben Oğuz Atay’ı bu dünya düzenine küskünlerin yazarı olarak tanımlıyorum, yaşadığı dönemde anlaşılamamış yazarlarda başı çeker .. Eser 8 Öyküden oluşuyor, Ben en en en çok kitaba adını veren “Korkuyu Beklerken”i sevdim, hemen peşinden Babama mektup ikinci sırada .. Dürüst olmam gerekecekse 6. Öykü “tahta at” a sıra geldiğinde, birşeyler bozuldu akışta, bu benim halet-i ruhiyem ile ilintili olabilir, ön yargıyla yaklaşmanız en son istediğim şey .. Özellikle Yazarla yeni buluşacaklar için enfes bir tanışma kitabı. Zira Tutunamayanlar ile başlayan biri olarak “keşke biri söyleseydi de önce, Korkuyu Beklerken ile başlasaydım diye geçirdim içimden . Keyifli ve verimli okumalar.