"Ben ne olacağım peki?" diye sordum Neriman Hanım'a, çekinerek. "Bir şey olacağı yok, yaşarız beraber, ben gideyim yemekleri ısıtayım" dedi Neriman Hanım. Neriman Hanım ve on iki kedisiyle birlikte yaşamak fikri kalbimin üzeri- ne oturdu. Fakat gidecek yerim de yoktu. Neriman Hanım'ın, koltukta oturup pencereden bakan kocası oluvermiştim birdenbire. O, mutfakta akşam için ikimize sofra hazırlıyordu. Kim ev sahibiydi şimdi, kim misafirdi?