Ama sorarım sana yalnız değilde yapayalnız olduğunu hissettiğin zamanlarda yaşadın mı hiç? Çevrende kimse yokken yalnızsındır. Yaşamın ıssızlığında kimsesiz kalmaksa, bambaşka bir duygu. Yapayalnızlık budur işte. O zaman sığınacak bir yer ararsın kendine. İyi yada kötü diye düşünme lüksüne sahip değilsindir. Uzun vadeli olmayacağını bilsende, anlık sevinçler yeter sana.Uzanan el gerçekte bir canavarın pençesidir, bilirsin. Ancak onu tutmaktan başka yolun yoktur.Dostun kötüsü olmaz, felsefesine sığınarak bile bile aldatırsın kendini.
Sayfa 63Kitabı okudu
"Bir gün gelecek seninle evleneceğim."
Gülümsedim."Domuzlar uçabildiğinde"
Omzunu silkti."Pekala, bir domuzu uçağa bindirebilirim."
"Peki. Tanga giyip babanın önünde bir Britney Spears şarkısı eşliğinde dans ettiğin gün. İşte o zaman seninle evleneceğim."
Uzun, derin bir nefes aldı ve içini çekti. "Meydan okuman kabul edilmiştir."
Çoğu zaman bizi mutlu edeceğine inandığımız hedefler koyarız önümüze; büyük bir şevkle bu hedeflere ulaşmaya çalışırız; mutluluğun sadece bu hedeflere ulaşmaya bağlı olduğunu zannederiz. Oysa ulaşsak da ulaşmasak da bizleri mutsuz eden, mahkûm eden aslında bu hedeflerdir. Hiçbir dönüşü ve sapağı olmayan belli bir yoldan gitmeye zorlarlar bizi. Mutluluğun sadece o yola bağlı olduğuna inanırız. Ondan sonra da manevra yapmak gibi bir amacımız kalmaz; aradaki zamanı bir sürü şeyle doldurmamız gerekir. Peki hedefimize ulaştıktan sonra ne yapacağız? O yüzden düşlerimi gerçekleştirmeye uğraşmaktan vazgeçtim. Düşler sadece başımı yastığa koyduğumda vuku bulan şeyler artık benim için. Jacques Brel’in Avec Elégance [Zarafetle] şarkısında söylediği şu sözler içimi rahatlatıyor: “Büyük şeyler düşlemiyorum artık/Dans eden bir kalbi dinliyorum sadece/Umutsuzum umutsuz olmasına/Ama zarafetle”. Hiçbir zaman hayalini kurmadığım, isteyerek değil tamamen tesadüf eseri bulduğum bir yerde kalbimin sesini dinleyerek gündüz düşlerine dalıyorum artık. Burayı sorgulamıyorum, buradan bir şey beklemiyor, talep etmiyorum. Buna karşılık o da benden bir şey beklemiyor. Bir şekilde kendiliğinden anlaşıyoruz, tıpkı Gribouille ile anlaştığım gibi. Aramızdaki gizli anlaşma, başarımızın gizli hikâyesi de işte burada -zarafetimizde- yatıyor.
Yeteneğin varlığına hizmet etmeli, varlığın yeteneğine değil. Varlığın yeteneğine hizmet eder hale gelirse, kendi ışığında kaybolur, özünle birleşemezsin. Hayatı yaşayamazsın, yeteneği tarafından zehirlenmiş bir kukla gibi dans eder durursun. Aldığın alkışlar sana güç vermemeli. Bir gün o alkışları alamazsan o zaman var olmazsın, üstelik aslında sana hiçbir katkıları olmadığı halde alkışlar nefesin olur. Kendin için dans et diyorum, alkışlar için değil.
Sayfa 134Kitabı okudu
MARMARA DEPREMİ
Kızgın bir ağustos günüydü!
Günlerden:17 Ağustos idi.
Saat daha üçü beş (03:05) geçiyordu.
Herkes derin uykudaydı.
Ve o uyku içerisinde;
Maryam, patlattı yumruğunu:
"Diyorum ki, bir gün sen de devrimci ve dans eden bir kadınla bayağılaşmadan konuşabilirsen, işte sizin devrim de ancak o zaman tamamlanır."
