Mum Aleviyle Oynayan Kedinin Öyküsü
Bir mum yanıyordu bir evin bir odasında
O evde bir de kedi vardı.
Geceler indiğinde kendi havasında
Mum yanar, kedi de oynardı.
Mumun yandığı gecelerden birinde
Kedi oyunlarına daldı.
Oyun arayan gözlerinde
Sayfa 34 - Yapı Kredi Yayınları
"Her bir evin her bir odasında ayrı bir sır vardır ve bunların içlerinde çarpan her bir yürek de hemen yanı başındaki yüreğin bile bilmediği ayrı bir sır taşır içinde!"
Sayfa 23Kitabı okudu
Bir kentin ortasında,
Odasında bir evin
Serilir ayaklarının ucuna
Bozkır ıssız ve derin.
Ne zaman yanına konsa
Ayrılık bir özlemin.
Adından bir güvercin
Sesim, sesim, sesim
Takılıp kara bir çalıya,
Çırpınır kurtulmak için.
Bir kentin ortasında,
Odasında bir evin.
~ 
Metin Altıok
“Canım, güzelim, kederlim, felaketler zamanı gelip çattı, gel bana, nerede olursan ol gel, ister sigara dumanıyla dolu bir yazıhanede, ister çamaşır kokan bir evin soğanlı mutfağında, ister dağınık mavi bir yatak odasında, nerede olursan ol, vakit tamam, gel bana; yaklaşan korkunç felaketi unutmak için perdeleri çekili yarı karanlık bir odanın sessizliğinde bütün gücümüzle birbirimize sarılarak ölümü beklemenin zamanı geldi artık.”
Sayfa 26 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Serveti buna bağlı idi, Paris'in kalbine eliyle açtığı o derin yarıklarda idi; fikrini hiç kimse ile paylaşmak niyetinde değildi, çünkü yağma günü geldiğinde, karnı yarılan şehrin üzerinde zaten yeteri kadar karganın uçuşacağını biliyordu. İlk planı, yakında istimlak edileceğini haber aldığı bir binayı ucuz fiyatla almak, sonra da yüklü
Sayfa 100 - 101 Yordam EdebiyatKitabı okudu
"...
Bir mum yansımasından
Ve bir kedi oyunundan
Kaldı sonunda
Bir gecenin tam ortasında
Bir evin bir odasında
Göz göze susan
İki insan..."
Sayfa 26
Gece vakti büyük bir şehre girdiğimde karanlıkta kümelenmiş bütün o evlerin her birinin içlerinde kendi sırlarını barındırdıklarını düşünürüm, her bir evin her bir odasında ayrı bir sır vardır ve bunların içlerinde çarpan her bir yürek de hemen yanı başındaki yüreğin bile bilmediği ayrı bir sır taşır içinde!
Sayfa 23 - Can YayınlarıKitabı okudu
Her evin her odasında ayrı bir sır vardır. Ve oradaki yüz binlerce göğüste çarpan yürekler, en yakınındaki için bile sırdır!
O gece, tam uykuya dalacakken, evin hiçbir odasında olmayan bir koku duydum. Sanki bir yasemin ağacını sallıyorlarmış gibi güçlü ve baygın bir kokuydu. Gözlerimi açarak o yoğun ve ağır havayı içime çektim. Dedim ki: "Duyuyor musun? Sanki bir yerde yaseminler varmış gibi." Bunun üzerine dedi ki:
"Dokuz yıl öncesine kadar duvarın önünde duran yaseminlerin kokusu bu."
Kucağına oturdum. "Ama şimdi orada yasemin yok ki," dedim. O da, "Şimdi yok. Ama dokuz yıl önce, sen doğduğunda, avlu duvarının önünde bir yasemin ağacı vardı. Geceleri sıcak olurdu ve tıpkı şimdiki gibi kokardı." Omzuna yaslandım. O konuşurken ağzına bakıyordum. "Ama o ben doğmadan önceymiş," dedim. O da dedi ki: "O zaman çok ağır bir kış oldu, bahçeyi temizlememiz gerekti."
Koku sürüyordu, ılık, neredeyse elle tutulur yoğunlukta, gecenin içindeki öteki kokuları bastırıyordu. Ada'ya dedim ki: "Bunu bana anlatsana." Bir an sessiz kaldı, sonra ay ışığı altındaki beyaz kireç badanalı duvara bakarak şöyle dedi:
"Büyüdüğün zaman, yaseminin yeniden ortaya çıkan bir çiçek olduğunu anlayacaksın."
Sayfa 65 - Can YayınlarıKitabı okudu
Her insanın bir diğeri için engin bir muamma oluşu, üzerine kafa yorulması gereken şaşırtıcı bir gerçektir. Gece vakti büyük bir şehre girdiğimde karanlıkta kümelenmiş bütün o evlerin her birinin içlerinde kendi sırlarını barındırdıklarını düşünürüm, her bir evin her bir odasında ayrı bir sır vardır ve bunların içlerinde çarpan her bir yürek de hemen yanı başındaki yüreğin bile bilmediği ayn bir sır taşır içinde! En berbat şeyler, hatta Ölüm bile böyledir. Sevdiğim şu kitabın sayfalarını daha fazla çeviremem artık, boş yere bir gün hepsini okumuş olmayı umarım. Bir zamanlar, üzerinde ışık parladıkça dibe çökmüş hazinenin ve diğer batıkların göründüğü suyun dipsiz derinliklerine bakamam artık. Tek bir hareketle kitabın sonsuza dek kapanmasına karar verilmişti çünkü oysa yalnızca bir sayfasını okumuştum daha. Sonra ışıklar yüzeyde oynaşıp dururken, suyun sonsuza dek donmasına karar verildi ve ben ne yapacağımı bilemez halde öylece durdum kıyıda. Arkadaşım öldü, komşum öldü, sevgilim, ruhumun cananı öldü; sırlar aynı sarsılmazlıkla sürüp gitti ve ben kendi sırrımı hayatımın sonuna kadar kalbimde taşıdım. Şu şehirde, önünden geçtiğim bütün o mezarlıklarda yatan onca kişinin arasında, kent sakinlerinin bana, benim kent sakinlerine olduğumdan daha gizemli olan biri var mıdır acaba?