Hiç düşündünüz mü?
Teknoloji bu kadar gelişmiş ve işlerimizi daha hızlı bir şekilde halledebilirken neden hâlâ zaman yetmiyor hiçbir şeye? Mesela yürürken(çoğumuz buna vakit bulamıyor), otobüste ya da arabada giderken çevreyi incelemiyoruz? Her gün yanından geçtiğimiz onlarca çiçekleri, kedileri, köpekleri, insanları neden farkedemiyoruz? Ya da durup neden onlara gülümseyemiyoruz? Akşam eve geldiğimizde ailemizle kaç dakika sohbet ediyoruz? 10 dakika mı? En fazla 20 dakika mı? Çocuğumuzla ya da kardeşimizle günlük kaç dakika oyun oynuyoruz? En son ne zaman bir sokakta ip atladık ya da top oynadık? En son ne zaman en güzeli bayramı geçirdik?
Sanırım uzun zaman oldu bunları düşünmeyeli ve sanırım hiçbirimizin buna zamanı yok...
İşte Momo bunu farketmiş ve zaman hırsızlarına yenik düşmemiş ve hatta onlarla savaşmış, galip gelmiş. Günümüz tüketim çılgınlığı, aceleciliği, duygusuzluğu, bencilliği, kaybedilen değerleri öyle güzel anlatmış ki Michael Ende, hayran olmamak elde değil.
Okuyalım sevgili dostlar, paylaşalım, değerlerimize sahip çıkalım ve teknolojinin kölesi olmayalım. Zaman sevdiklerimize zaman ayıracak kadar bol, işimizi iyi yapacak kadar çok ve zaman, kendimizle baş başa kalacak kadar kıymetli. Güzel kullanalım, dolu dolu yaşayalım...
