En çok kendi kalışına ağlıyor...en çok..
"Buradan bakınca tuhaf bir hafifliği var dünyanın. Hiçbir ates sonsuza dek yakmıyor
Zamana ve sancıya dayanmanın en basit yolu, sonunda muhakkak geçeceğini unutmamak. Evet, her şey geçiyor. Sevmek bile, acı çekmek bile, kanamak bile, yaşamak bile, dünya bile, azalmayı dahi beklemeden bitiveriyor.
Ağrı diniyor.
Uzun, ıssız, püfür püfür bir boşluk kalıyor geriye sadece. İnsan ancak o zaman aslolanın, yaşarken hasım sanıp ölümüne savaştığının, kadim boşluklardan ibaret olduğunu anlıyor
Hayat denen sergüzeşt, zararsız ve uzak bir hatıraya dönüşüyor usulca. İpinden çözülen sala benziyor insan da, hafifliyor Bilseydim bunu, ölülere ağlamazdım hiç. Ama zaten insan,
gidenlerin ardından, en çok kendi kalışına ağlıyor.."
"Ölümüne içiyorum ben. Yaşamak üzücü bir şey, başka ne gelir ki elden! Yalnızlık, çaresizlik... Canımı yakıyor bunlar. Etrafınızı saran dört duvardan da kederli iç çekişlerin geldiğini duyduğunuzda, mutluluk denen şeyin ihtimal dahilinde olmadığını anlıyorsunuz. Hayatta ne refahı ne de onuru tatma ihtimali olan bir adam ne hisseder ki? Gayret... O, yalnızca açlık denen vahşi hayvanın avı olur. Çok fazla çaresiz insan var."
Sivas Kongresindeki Manda Tartışmaları Üzerine Mustafa Kemal
"Bir milletin istiklal hakkını aramasından ve bu yolda gerekiyorsa son damla kanını akıtmasından daha tabii ne tasavvur edilebilir ? Şerefsiz, istiklalsiz, esir bir millet çocukları olarak yaşamak yerine, efendice ve kahramanca ölmek elbette ki şayanı
tercihtir. Bunu anlayamamak ne garip mantıktır?"
Cesur insanların ölümüne şahit olmak korkakların yaşamak için yalvarmalarını duymaktan çok daha kolaydı.
Atatürk'ün Sırdaşı Kılıç Ali'nin AnılarıHulusi Turgut · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2018271 okunma