Geceleri yatakta yatıp, ne olduğunu anlamaya
çalışan onlar değildi. Uykudan çığlık atarak uyanan onlar
değildi. Aklımı mı kaybediyorum acaba, diye merak edenler onlar değildi.
Umutsuz hisseden onlar değildi.
“Echo... Lila duraksadı, derin bir nefes alarak arabanın
ön camından baktı. Bu kötü olmalıydı. Lila her zaman göz
teması kurabilirdi. “ Şu anki duruma biraz da sen neden olrouş olabilir misin, bunu hiç düşündün mü?”
Sayfa 41