Akıl, önce Tanrı'yı inkâr etmiş, sonra ters bir gradasyon sistemine uygun olarak insanı ve hayatı inkâr etmiş, nihayet her şeyin bir mekanizmadan, oyundan, moleküler güçlerin karşılıklı etkileşiminden ibaret olduğunu tespit etmiştir. Akıl, dünyada kendisinden(mekanizma ve sebep sonuç ilişkisi) başka hiçbir şeyi keşfedememiştir.
"Evden kaçmakla, diğer çocuklarla kavga etmekle, para kaybetmekle başlanır;sonra, yavaş yavaş taş atmaktan bıçaklamaya geçilir,oyundan daha başka kötü alışkanlıklar, kötü alışkanlıklardan da.. Hırsızlık doğar. "
Sayfa 178Kitabı okuyor
"Varoluş nedir?" üzerine kendimden karalama...
Varoluş, anlamlandırma gayretine girdiğimiz bir boşluktur. Hiçlik diyemem, bu varoluşumun piçliği olurdu. Hayattayım, üstelik varım ve varlığımı anlamlara borçluyum
Varlığım olmuş olmamdan gelmiyor, olma gayretimden geliyor. Olduğumu düşündüğüm an, bir sinek olup lambaya konarım.
Üstelik varoluşumun fanatiği değilim, bir gün bu maske düşecek ve oyundan çıkacağım. Eğer şanslıysam ve eğer gayretim onurluysa, sahneden indikten sonra bile varlığım benden sonra rolüne devam edecek. Tıpkı Shakespeare'in dediği gibi;
"All the world’s a stage,
And all the men and women merely players;
They have their exits and their entrances;"
İmam-ı Gazali diyor ki;
"Çocuk dersten çıktıktan sonra, onun,
derslerin yorgunluğu atacağı güzel bir
oyun oynamasına izin verilmelidir. Ama
oynamaktan yorulacak hale gelmemelidir
Çocuk oyundan alıkonur sürekli ders
çalışması istenirse, kalbi ölür, zekâsı körelir.
Yaşamaktan zevk almaz. Bir yolla dersten
kurtulmaya çalışır."
Sayfa 91
Hoşuna gitti mi? Göğsümü avuçluyor, sıkıştırıyor irileştiriyor ve dayanamayacağım kadar hassaslaştırıyor.
Alt dudağımı dişliyorum ama yalan söyleyemem kuralları çiğ-neyemem. Hem yalan söylemek isteyen kim? Bu adamın gönüllü kölesiyim ve her dokunuşu sanki bir lütuf.
Evet hoşuna gitti.
Sana acı olabilir demiştim ama sadece daha fazla zevk «-n
Sayfa 151
Yürüyor mu yürümeyi mi düşünüyor Ruhi bey
Düşünmesi daha mı sonra koyuluyor yola
Nereye gidecek ama nereye varacak sanki
Yoksa bir oyun tadı mı buluyor bunda
Oyundan atılmaktan korkmayan bir oyuncu gibi
Boş vermiş de sanki oyunun kurallarına
Üstelik son bölümde perdenin kapanmasına
Azıcık vakit kalmış
Ya da vakit var daha ama ne çıkar
Gövdenin yazgıya başkaldırması mı
Ruhi Bey'in
Başkaldırması mı yoksa
Vaktinden önce anlamanın şaşkınlığı mı
Vaktinde anlamanın sevinci mi
Ya da biraz geç kalmanın
O gereksiz tedirginliğimi
Hangisi
Ama belli ki sonundayız her şeyin
En sonunda
Sayfa 95Kitabı okudu
Derken bir an dudakları dudaklarımda beni İstiyor beni damgalıyor beni işgal ediyor. Aklım gidiyor tüm
düşünceler ortadan kayboluyor ve yerini tek bir şey alıyor- haz ve bu adamla tek beden olma arzusu.
Dudaklarımı aralayıp onu içime çekmek ve onun hakimiyetine girmek.
Gözlerim kapalı ona uzanıyorum parmaklanmı saçlarına geçirip onu kendime
Sayfa 54
Paravan yukanda derken sesim öyle kısıktı ki duyup duymadığından bile emin değildim.
Külotunu çıkar.
Demek ki duymuş.
Ya sana çoktan çıkardığımı söylersem?
Ben insanların arasındayım Bayan Fairchild. Bana işkence etme.
Asıl sen bana işkence ediyorsun diyerek öfkelendim
Tamam. Şimdi külottan tamamen kurtul.
Eteğimi kaldınp külotu
Sayfa 34
Senin gidişinden sonra, en kötüsünün oyundan çekilmek olduğunu anladım
Sayfa 133 - İş Bankası Kültür
Bismillahirrahmanirrahim
Dünya hayatının misali, ancak gökten indirdiğimiz yağmurun misali gibidir ki, insanların ve hayvanların yedikleri yeryüzü bitkileri onunla yetişip birbirine karışmıştır. Nihayet yeryüzü (o bitkilerle) bütün zinet ve güzelliklerini alıp süslendiği ve sahipleri de onun üzerine (her türlü tasarrufa) kadir olduklarını
„Sen bizi bir düzene sokarsın. Her istediğimizi, aradığımız yerde buluruz sonra. Sen bizi evde bekliyorsun diye, işimizde gevşeklik gösteririz. Belki canımız evden çıkmak istemez bile. Çekilmez bir tatlılık duygusu içimizi sarar. Eski öfkelerin acısını unuturuz. Sen de bu oyundan, günün birinde bıkarsın. Çünkü kadınlar uzun süre oyunlarla oyalanamazlar, çünkü gerçekçidirler. Bir gün bizi eski horgörülmelerimizle, aşağılanmalarımızla, hiçe sayılmalarımızla, adamdan sayılmamalarımızla, haklı ya da haksız küçük görülmelerimizle ve daha kötüsü bütün bunların intikamını alamamış olmamızla başbaşa bırakıp gidersin.“
Hadîd Sûresi, 20. Âyet
Bilesiniz ki, dünya hayatı oyundan, oyalanmadan, gösterişten, birbirinize karşı övünmekten, mal ve evlat çokluğu ile böbürlenmekten ibarettir. Tıpkı yetiştirdiği bitki örtüsü çiftçilerin hoşuna giden bir yağmur gibi, arkasından bu bitki örtüsü kuruyuverir de onu sararmış görürsün; sonra da ot kırıntısı haline gelir. Ahirette şiddetli azap ile Allah'ın bağışlayıcılığı ve rızası vardır. Dünya hayatı, aldatıcı bir metadan başka bir şey değildir.
Ben oyunların ortasında içeri girmiştim. Provalardan sonra da kim bilir neler oluyordu? Derler ki, Hidayet kardeşim, tiyatroda olaylar hep sahnenin dışında olurmuş. Bunlar sahnede anlatılırmış sadece. Brutus'un nasıl yaralandığını gören var mı? Sanki sahnenin gerisinde duran bir tahta perdenin önünde bir sandalye koyup üstüne çıkmışız; seyircilere sırtımızı dönerek olup bitenleri seyrediyoruz. Arada bir seyirciye dönerek anlatıyoruz: İşte Brutus yaralandı. Ah! Perdenin gerisinde Polonius varmış. Ben seyircilerin yerinde olsam anlatılanlara dünyada inanmazdım. Sandalyenin üzerine eski bir gazete kâğıdı koyup üstüne çıkarak kendi gözlerimle görürdüm. Tahta perdenin arkasında her şey muhakkak başka türlüdür. Evet başka türlü oluyordu. Bunu, provaya geldikleri zaman gözlerinden anlıyordum. Bütün davranışlarından belli oluyordu: Bilmediğim olaylar geçmişti. Görünüşte ilerlemiş bir durum yoktu. Oysa ben, bütün cümlelerin baş tarafını kaçırdığımı çok iyi biliyordum; oyuna geliyordum. Bütün oyuncular, provaya gelmeden önce yaşadıkları maceraların izlerini taşıyorlardı. İyi ezberleyemedikleri rollerini oynarlarken de ayrıca özel bir yaşantıları vardı. Ben bu geçişleri bir türlü sezemiyordum; benim hayatım sürekli bir büyük oyundan ibaretti. Bununla birlikte, prova başlayınca her şeyi unutuyordum; ikinci piyesteki oldukça uzun olan rolüme kaptırıyordum kendimi. Sonra kısa bir ara verilince, uyanıyordum.
Sayfa 62 - İletişim YayınlarıKitabı okudu