Aşkın beni kül eyledi!
Merhaba 1K okurları!
Aşkınıyam. . . grubumun bana kattığı kitaplardan birine daha veda ettim. İncelememi kulağımda ney sesiyle başlıyorum. 
Mevlana Celaleddin-i Rumi yorumlamak, incelemek benim gibi kül olmuş kula mı kalmış?! Ama ruhumdan dökülenleri geçmişime mühürlemeden de susturamam zindan ömrümün "Aşk" diye inleyen dakikalarını.
Şems-i Tebrizi ruhundan
Lahza 2 Har ve Kül
Benim için beklemeye değen bir ikinci kitap oldu...
Mahru Çakır'ı affedecek mi etmeyecek mi diye kitabı yalayıp yuttum resmen. O kadar akıcı ve güzeldi ki, ikinci kitaptan beklentimi tamamıyla karşıladı. Sonunda beklediğim kadar olunca mutlu olmadım desen yalan olur.
En öfke duyduğum konuya geleyim.... Semih ve Ümran... Allah sizi bildiği gibi yapsın diyorum, başka da bir şey demiyorum. Ben bu ikisi kadar bencil, aşağılık insan daha görmedim yeryüzünde, meğer kitap zaten o iki pisliğin abazalıkları üzerine temel alınmış, herşeyi onlar başlatmış, herkesin vebali (Mahru, Çakır, Mihriban, Turan,) bu iki pisliğin boynunaymış. Çıldırdım geçmiş sahneleri okurken. Hele pişkinlikleri... Saçlarımı yoldum kitap boyunca bxbdbd
Turan'ım, deli oğlum özledim onu kitapta göremeyince, Mihriban gibi zarıl zarıl ağlamak geldi her Turan'ın bahsi geçtiğinde.
Genel olarak; Mahru'nun Çakır'ı affettiği, gerçeklerin ortaya çıktığı, Mahru'nun bazı konulardaki bencillikleri ve bol bol Çakır'a yaktığımız bir ikinci kitap olsa da beni fazlasıyla doyurdu. Mahru'ya bazı yerlerde o kadar sinirlendim ki, kitabı üç dört defa duvara çalacaktım sinirimden jdjcjf
Peki ya Gece??? Allah'ım yiyecem annesi babası diyen ağzını, kitap ne kadar acı olsa da baldan tatlı olan yalnızca Gece'ydi. Sırf onun için bile okunur.
Üçüncü kitap final kitabı sanırım, en son editöre teslim edildiği haberini almıştık 
Hümeyra 'dan. En kısa zamanda üçüncü kitabımıza kavuşmak dileğiyle, şimdilik hoşçakalın...
160 syf.
·
Puan vermedi
Doppler üçlemesinin ikinci kitabı 
Volvo Kamyonlar. Birinci kitap 
Doppler şehrin hayhuyundan bıkıp rotayı vahşi doğaya çeviren Doppler’i geyiği Bongo ve oğlu Gregus ile ormana daldıklarında bırakmıştık. Arkada Mustafa Sandal çalıyordu, “Akışına bırak, damarında akan kan gibi. Akışına bırak, dağlardan inen ırmak gibi.” :) Ancak kitap bir başlıyor bizim
