Paris'te Sonbahar
Paris’te “Âşıklar köprüsü” olarak da bilinen ve meşhur şair Guillaume Apollinaire’ın aynı isimli şiiriyle daha bir yıldızı parlayan Mirabeau Köprüsü, sonbaharın bütün renklere hükmederek bir ayrılığı ve yalnızlığı sarı fonlarla Seine Nehri’ne ve ağaçlara üflediği, her şeyin döne döne puslu bir geçmişe doğru sürüklendiği, bu gidişin ve kayboluşun içinde yalnızca kalple duyulabilen bir ümidin titreşen sesi, bütün eşyanın, sokakların ve parkların alçakgönüllülükle bu orkestraya usulca kendi renklerini ve dillerini eklemesi ile adeta Apollinaire’ın şiirini tamamlıyor.
Sayfa 121 - Okur KitaplığıKitabı okudu
Gerçek marjinal Fikret Mualla'nın son zamanları
Hiçbir gerçeğe olmadığı gibi, hiçbir akıma da ait olmayan bir ressamdı Mualla. Yüreği beyninin, heyecanı tekniğinin üzerindeydi. Onun ‘bir bando gibi patlayan tablolar’ına hayran kalmamak mümkün değildi…
Mualla’nın tablolarına hayran sanat sevicilerden Fernande Angles ve Raoul Angles çifti, ressamın son dönemine damga vuran isimlerdi. Mualla’nın
Paris’te ne yaptım? Hiç! Şimdi hatırası bende, akıl almaz bir maceranın keskin tadı gibi kalan en güzel saatlerim, krizantem ve kış gülleri kokusu ve kadın çevreleri renkleri ile dolu neşeli bulvarlarda amaçsız gezintilerim; Notre Dame kilisesi eteğinde korkunç, ortaçağ gölgesine sığınmış küçük bir sonbahar bahçesindeki hayal ve unutkanlık dakikalarım; özellikle geceleri evime dönerken, Seine nehrinin rıhtımları üzerinde, tek başıma yaptığım gezintilerdir.
Sayfa 85 - KaranfilKitabı okudu
İthaki Karanlık Kitaplık serisi sıralı liste
1- Uğursuz Bir Şey Geliyor Bu Yana (Ray Bradbury)
2 - Uykulu Kuytu Söylencesi (Washington Irving)
3- Melezler (Stephen Graham Jones)
4- Dracula (Bram Stoker)
5- Yüce Tanrı Pan (Arthur Machen)
6- Nantucketlı Arthur Gordon Pym’in Öyküsü (Edgar Allan Poe)
7- Deliliğin Dağlarında (H.P. Lovecraft)
8- Cthulhu’nun Çağrısı (H.P. Lovecraft)
9- Yürek
gece garlarında bekledim
tren
tren
rıhtımlara döküldüm saçıldım
gelmedin
en gizli rüzgârları dinliyorum
bir yerde benden konuşuluyor
Sayfa 127 - işbankası kültür
Yanlış yaşamak
yanılmış bir kapıyım simsiyah
kendi üstüme kapanıyorum
seni paris’te kaybettim
yanlış bir yerde arıyorum
bozduğum her saat
içimi büsbütün daraltıyor
hiçbir mutluluğum kalmadı
ne bıraktıysan harcadım
Nadir Nadi, 1938 yılından itibaren üç yıl kadar Galatasaray Lisesi’nde son sınıflara yurttaşlık bilgisi ve sosyoloji dersleri vermişti. Babasının aksine, Nadir Nadi mücadele ve kavga adamı değildi. Bedii Faik ile haftada bir buluştuğu yıllarda ona, “Sen yazmayı seviyor musun?” diye sormuş. “Çok” cevabını alınca, “Ben sevmiyorum. Sakin bir köşede Mozart’la baş başa olmayı, Paris’te sonbahar yapraklarına basarak dolaşmayı hiçbir şeye değişmem” deyivermişti. Çok zor yazdığını saklamazdı zaten. Öğretmenlik yapmaktan keyif aldığını hep anlatırdı. Nadir Nadi’nin Galatasaray’da öğrencisi olmuş, olumlu yorum hasisi Çetin Altan, Nadir Nadi’nin hocalığını pek beğenmediğini söyler...
Yanlış yaşamak
yanılmış bir kapıyım simsiyah
kendi üstüme kapanıyorum
seni paris’te kaybettim
yanlış bir yerde arıyorum
bozduğum her saat
içimi büsbütün daraltıyor
hiçbir mutluluğum kalmadı
ne bıraktıysan harcadım
Paris’te sonbahar: Bütün bunlar, gençliğimiz ve daha bir çok şey. Bir de o adsız be tanımsız duygu; hayır, aşk değil, acı veren bir saplantı. Çoktandır iki kişilik olmaktan çıkmış, belki de hiç bir zaman iki kişilik olmamış, paylaşılmamış, kendi içinde büyütüp taşıdığı sıcak ve hüzünlü bir özlem. Kendi kendine sevişmek gibi, derin bir mağarada insanın kendi sesine cevap veren yankı gibi bir şey.
