"Biz Dünyalılar büyük ve güzel şeyleri yıkmak konusunda hünerliyizdir."
İthaki Bilimkurgu Klasikleri serisinden okuduğum 37. kitap oldu. Ray Bradbury'nin ise Fahreheit 451'den sonra okuduğum ikinci kitabıydı. Önümüzdeki günlerde Resimli Adam ve Yakma Zevki'ni de okuyarak sizlere yorumlamaya çalışacağım.
Mars Yıllıkları isimli bu
İthaki Bilimkurgu Klasikleri serisi, özellikle bilimkurgu-fantastik sever okurların merakla takip ettikleri bir seri. Hatta önce keşfediliyor, sonra merakla takip ediliyor, en sonunda da "acaba seriye yeni kitap ne zaman eklenecek?" diye pusuya yatırıyor.
Seri "Dune" romanıyla 2015 yılında başlamış (Kaynak: Vikipedi).
İthaki Bilimkurgu Klasikleri serisinden okuduğum 34. kitap oldu... Biliyorum, bir kısmınız bu şekilde başlayan incelemelerimi özledi, bir kısmınızın da "geldi yine tipini sevdiğim" dediğini duyar gibiyim.
Evimize hapsolduğumuz, sokağa çıkma yasaklarının ilan edildiği şu korona günlerinde bilimkurgu kitaplarına dönmenin en uygun
İthaki Bilimkurgu Klasikleri serisinden okuduğum 19. kitap oldu. Arthur C. Clarke'ın okuduğum ilk kitabı, Çocukluğun Sonu'ydu. Oldukça beğenmiş ve birçok kişiye tavsiye etmiştim. Ancak bu kitap, sanırım beni Çocukluğun Sonu'ndan daha çok etkilemeyi başardı ve yine oldukça beğendiğim bir Clarke kitabı oldu.
Isaac Asimov ve Robert A. Heinlein ile