. . .
ŞİİR-MİİR
K/aralamalar
(Not: Mükerrer kayıtlar, sâir hata ve düzenlemeler bir ara yapılacaktır inşallah, diyelim... Bu hususta okurlardan özür dileriz...)
cızırtılı şarkılar
Emre’yle arabanın içindeyiz. Derken deniz kıyısından epeyce yüksekte bir çay bahçesinin önüne, kocaman bir kameriyenin altına park ediyor arabayı. Pembeli morlu beyazlı çan çiçekleriyle bezeli, tül yapraklı bir sarmaşık seli bütünüyle örtmüş kameriyeyi. Bu şehre kaçıncı gelişimiz ama yine her zamanki heyecanla “gerçek değil bu” diyorum, “bu
Sahip olduğum her şeyi, içinde huzur bulacağıma emin olduğum bir rüyaya karşılık feda edebilirdim. Rüya tasarlayana kadar da, dünyanın iflah olmaz maddeselliğini temsil eden her şeye başkalarının hayatlarını, hikayelerini, çöllerini, bilinçlerinin altında ve üstünde hareket halinde olan renkleri didikleyerek ya da kitap okuyarak direniyordum. Başkalarının yerine yaşadıkça, yeni ruhları keşfettikçe, hem rüyalarım için malzemeler toplamış oluyor hem de huzursuzluğumu seyreltiyordum
ÖMER SEYFETTİN anlatıyor...
“Ben Gönen'de doğdum. Yirmi yıldan beri görmediğim bu kasaba hayalimde artık seraplaştı. Birçok yer unutulan eski uzak bir rüya gibi oldu. O zaman genç bir yüzbaşı olan babamla her vakit önünden geçtiğimiz Çarşı Camisini, karşısındaki küçük, harap şadırvani, içinde binlerce kereste tomruğu yüzen nehirdiği, bazen yıkanmaya gittiğimiz sıcak sulu hamamın derin havuzunu şimdi hatırlamaya çalışırım. Fakat bir duman önüme yığılır, renkleri siler, şekilleri kaybeder...”
Demek ki düşünde her şey yolunda - düşün renginin dışında. Daha önce hiç böyle renkleri olan bir rüya görmemişti: Soylu bir siyahın içinde beliren, vahşi bir kızıllık, şakalaşırcasına bir görünüp bir yiten, hummalı bir sarı.
.
Sayfa 14 - SelKitabı okudu
Gün tüm yorgunluğuyla sızarken köklerime
Havf ve reca arasında bir yerde
Çiğdem çiçeğinin boynunda bir saat
Bir saat ki helâk olunan günlerin sırrı
Çamurun kalbinden görüyorum oysa izimi
Duvarında asılıyım kendi tüfeğimin
Az bir merhamet çokça huzursuzluk tozu yuttum bir gece
Tutup söktüm tunç dikenlerimi bir bir
İri kemik, kıraç bir rüya, körelmiş bıçak gibi
Anladım artık
Işığı sönmeyince içimin görünmüyor dünyanın renkleri
Sinem Çağlancı
edebifikir.com/siir/dunyanin-r...
Hiçbir şey okumaya engel değildir!
SAMATYALI "KÖR KİTAPÇI" DEVRİM TARIM'IN ÖYKÜSÜ
Kör bir kitapçı.
Eskişehir’in ücra bir köyünde başlayan hayat, onu İstanbul’da Samatya’nın ortasındaki küçük kitapçıya kadar getirmiş.
Kapısının önünde 5 dilde “kitapçı” yazıyor.
Ermenice, Kürtçe, Rumca, İngilizce, Türkçe.
İçinde gözleriyle hiç okumadığı ama ruhuyla ezberlediği 1500 kitap
.. içinde olduğu düşün nasıl gelişeceğini görmek için kendini zorluyor.
Demek ki düşünde her şey yolunda – düşün renginin dışında. Daha önce hiç böyle renkleri olan bir rüya görmemişti: Soylu bir siyahın içinde beliren, vahşi bir kızıllık, şakalaşırcasına bir görünüp bir yiten, hummalı bir sarı. Kolayca elde edilmiş bir kadının giysileri gibi.
.
Sayfa 14 - SelKitabı okudu
Gözkapaklarım sonsuzluğun önünde perde,
O perde ki uçları sürünüyor kederde
Karanlık gece, karanlık yıldız, karanlık rüya
Karanlıklar denizinde boğulmuş sanki dünya
Işıksız rüyalar uyuşturmuş beynimi
Öyle derde düştüm ki
Unutturur halimi
Halim harap, susuz yolcuyum umutsuzluk çölünde
Yıllar var, yüzemedim aydınlıklar gölünde
Yorgunum, ab-ı hayat duruyor olsa önümde
Ne almaya halim var
Ne mecalim var içmeye...
Siyah beyaz filme düşmüş göğün yedi renkleri
Güneş olmuş avare, gökte gamsız serseri
Gündüz geceye dönmüş, gece gözlerine
Gece, gözlerin..
Beynimi sardı bu çözümsüz bilmece