Okuduğum kitapların her satırında sen varsın.
Sayfa 219 - EverestKitabı okudu
Kitap okurum:
içinde sen varsın,
şarkı dinlerim:
içinde sen.
Sayfa 10
Sen varsın
…
Hayallerimde sen varsın
Gözlerimde bakışların
Avuçlarıma sardığım
Gülümseyen susuşların…
Sayfa 82 - 3/7
Sen doğru ol da, varsın sanan eğri sansın.
Lâkin sakın unutma ki,
Sen kendini bir şey sanmadığın sürece, Doğru insansın.
''Biz onlara benzemeyiz. Niye mi? Çünkü, çünkü yanımda sen varsın, beni kollarsın, senin için de ben varım. Niyesi bu işte...''
Sayfa 20 - Sel Yayıncılık
Şimdi artık benim için yalnız sen varsın dünyada, yalnızca sen, benimle ilgili hiçbir şey bilmeyen sen, bu arada hiçbir şeyden haberi olmayanı oynayan veya her şeyi ve herkesi alaya alan sen. Evet, yalnızca sen, beni asla tanımamış olan ve hep sevdiğim sen.
Sayfa 3 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Yola çıkınca her sabah,
Bulutlara selam ver.
Taşlara, kuşlara, Atlara, otlara,
İnsanlara selam ver.
Ne görürsen selam ver.
Sonra çıkarıp cebinden aynanı
Bir selam da kendine ver.
Hatırın kalmasın el gün yanında
Bu dünyada sen de varsın!
Üleştir dostluğunu varlığa,
Bir kısmı seni de sarsın.
Üstün Dökmen
Sayfa 11Kitabı okudu
Biz onlara benzemeyiz! Peki neden? Çünkü... Çünkü sen varsın benim yanımda ve ben varım senin yanında, bu yüzden işte.
Sayfa 20 - Sel YayınlarıKitabı okudu
Vazgeçemeyeceklerimin en vazgeçilmezi,
Ne sen varsın artık ne de hülyalarım.
Sayfa 24 - KDY
Bir selam da kendine ver.”
Yola çıkınca her sabah,
Bulutlara selam ver.
Taşlara, kuşlara, atlara, otlara
İnsanlara selam ver.
Ne görürsen selam ver.
Sonra çıkarıp cebinden aynanı
Bir selam da kendine ver.
Hatırın kalmasın el gün yanında
Bu dünyada sen de varsın!
Üleştir dostluğunu varlığınla,
Bir kısmı seni de sarsın.”
Üstün dökmen
Söylenecekken susulmuş çok şey vardı içimde.
Sayfa 160Kitabı okudu
İnsanlar seni üzme cesaretini senden alıyorlar aslında. Üzmelerine sen izin veriyorsun. Onlara söylenecek tek bir söz: Merhemim değilsen yarama yaklaşma!
Sayfa 9Kitabı okudu
“İnsanları tanımak için onları sevmek gibi bir zorunluluğum yoktu. Ama yine de hep sevdim. Her şeyimi götürenler,kendilerinden hiç bir şey istemediklerimdi. Yine de onları sorgulamadım. Sadece kırıldım. Sessizce kırıldım. Kalp kırıldığında ses çıkmaz. Ama o sessizliği için duyar. Sessizleşirsin. Dilin susar. Kızmamışsındır ki bağırasın. Kırılmışsındır. Kızarsan bağırırsın. Kırılan insan susar. Güvenimi incittiler. Güveni bir kere sarsılan şüphe etmeyen gözlerle bakamaz kimseye. Yine de iyi yanımı görmeye çalıştım, hayatımda esip duran tüm fırtınaların… Çünkü biliyordum. Bazı sağanaklar yürümemizi zorlaştırırken bizi temizliyor…”
Sayfa 31Kitabı okudu
Çekmeceden defteri çıkarıp boş bir sayfa açtım. Yıllar sonra onu düşünerek kapağında “How can I be lost if I got nowhere to go?” yazan gizli defterime şu sözleri karaladım.
Gözleriyle sevdi,sözleriyle değil…
Kalbi ile okşadı, elleriyle değil…
Sayfa 66Kitabı okudu
“Yalnızdım; çünkü sen vardın!”
İşte tüm hikayemi özetlemişti bu söz. “Yalnızım; çünkü sen varsın…” diye tekrarladım içimden. Yalnızım çünkü bunca zaman yerine kimseyi koyamadım. Yalnızım çünkü canım yanar diye kimsenin yaklaşmasına izin vermedim. Işığı bir dönemimi aydınlatmış ve bana başka türlü yaşamayı öğretmiş, yana yakıla beni çağıran bu adama bakakaldım. Bir kelebeğin narinliğini benimsemiş kalbim çaresizlikle bekledi bir süre. Kafamın içinde aşıklar atışıyordu. Şirazi dedi “Aşka uçma kanadın yanar.” Ürktü yüreğim. Yalnız uçmaya alışmıştı. Gitme,yanarsın diyordu.
Sonra Mevlana itiraz etti. “Aşka uçmazsan kanat neye yarar?” Gülümsedim. Aral’ın engin denizlerine daldım. Olmak istediğim daha iyi bir yer yoktu. Kanatlarım ona uçmak için sabırsızlanıyordu. Zaten ne demişti Yunus Emre?
“Aşka vardıktan sonra kanadı kim arar!”
Gözlerim gözlerindeki denizde nereye gittiği bilinmeyen bir sandal gibi salındı. Yatışan bir soluğum onunkine yaklaştı. Yutkunup bana dokunmasına izin verdim. Başımı göğsüne yasladı. Bu tüm kötü şeylerin bizden bağımsızlığına işaret ediyordu. Hala temizdi sevgimiz. Her şeye rağmen kirlenmemişti. Bizi ayırmayı başaramamıştı. Kulağıma eğilip fısıldadı.
Hancının oğlu ile çiftçinin kızı sonsuza dek mutlu yaşamışlar.
Sayfa 206Kitabı okudu