"hiç aç, susuz yaşamadım ki. hiç parasız, pulsuz kalmadım ki. hiç aşksız, sevgisiz olmadım ki... neden, neye, kime bu özlem?"
içimdeki bilinmeyen birine, bir şeye duyduğum özlemi dile getiren şarkı.
Aşk mıydı yalan olan?
Yoksa gözler miydi sahtekar olan?
Kalp miydi sevgisiz kalan?
Yoksa insan mıydı mutsuz olan?
Kahve gözler miydi alev olan?
Yoksa beden miydi ateş olan?
Tablolar mı senden güzeldi?
Yoksa sen miydin resimlerden güzel olan?
•"Garipsemiyorum ben. Herkes öyledir. Dışarıdan göründüğü gibi değil ki hiçbir şey. Herkes her şeyi bilecek olsa oturduğumuz evlerde, mahallelerde duramayız. Herkes bir şeyler saklıyor işte."
Aile denilince ne kadar sıcak ve güvenli bir ortam kafamızda canlanıyor değil mı? Şeffaf yalansız. Ama bazen en büyük yalanı ailemiz söylüyor, İyiliğimize yapılmış haksızlıklara aile içinde maruz kalabiliyoruz.
Kitapta insanın içine biriktirdiği bu duygular aile bireylerinin kendi ağızlarıyla anlatımıyla bir bir ortaya çıkıyor hepsi de kendi haklı kendilerince. Sevgisiz bir ailede büyüyen bir çocuğun anlatımıyla başlayıp devam eden hikayede anne, baba, evlat, görücü usulü evlilikler, yaşanmamış duygular, sırların ortaya çıkmasını ve ailelerimizin hataları bizim hayatlarımızı nasıl etkilediği çok güzel bir şekilde ele alınmış.
Sevgi ve saygı kardeştir.
İnsan başkasını sevince saymalı.
Sayınca da sevmeli.
Saygı, sevgiyi koruyan zırhtır.
Saygısız sevgi söner gider.
Sevgisiz saygı içtenliği yok eder.
Savaş Barkçin
Umut ikilemi, bahar mevsimi.
Sonsuzu arayan insan,
Anlamsızlıkta ki anlam.
Beklentilerde biriken bıkkınlık.
Günün aydınlanan rengi
Sevgisiz kalmış yürekte
Ansızın başlayan sırlar..