Her inthar, hayatta kalanlarda bir şok, suçluluk ve öfke duyguları uyandırır.
Kuantum mekaniğinden önce fiziğin belirlenimci olduğuna inanılıyordu, yani bir deneyi yüz kere yaparsanız, yüz kere tam aynı sonucu elde edeceğiniz düşünülüyordu. Şimdi bunun doğru olmadığını biliyoruz. Kuantum mekaniği olasılıklarla ilgilenir - kesinlikle değil -. Bu o kadar şok edici bir şeydi ki Einstien bile asla kabul etmedi. "Tanrı zar atmaz." onun ünlü sözüydü. Eh, Einstein yanılmıştı!
Sayfa 268Kitabı okudu
"Görünen o ki insan her şeye alışıyor. Bir gün şok etkisi yaratan, dayanılmaz gibi gelen şey, zaman geçtikçe sıradan önemsiz bir şeye dönüşebiliyor."
Gılgamış'ın Enkudu'yla serüvenlerinin kendi ölümlülüğüne karşı bir savunma mekanizması olduğunu ve böylesi bir sorgulamanın doğrudan sonucu olabilecek bir çılgınlıktan onu alıkoyduğunu ileri sürer. Serüvenler sonlanıp arkadaşı ölünce, kendi cehennemiyle yüzleşecek ve delirecektir. Sevilen birinin ölümü karşısında ilk üzüntü, duygusal patlama, çöküşe neden olabilecek şok, pek çoğumuzun yaşadığı o evrensel acı Gılgamış'ta çok derin olacaktır.
"Çünkü ağladığında sadece ağlamıyorsun. Altı kez ağlıyorsun gibi.
İlk şok ağlaması, sonra sessiz ağlama,
çirkin ağlama, sonra ağladığın için ağlama,
artık ağlamayacağım dedikten sonraki ağlama, sonra final ağlaması.
/ Bir dizi ya filmden / (Emin değilim) :))
Neden! İnsanlar neden gider ! Sevmediğinden mi sevemediğinden mi ? Yada mecbur kaldığından belki ihanete uğradığı için belki unutmak için belki kafa dinlemek istediği için belki de değişmek için blah blah blah bunlar hep gitmek için bir neden.Peki hiç gitmemeyi sorunlardan kaçmamayı düşündün mü ? Neden biz insanlar hemen pes etmeye meyilliyiz neden hala sorunlara karşı güçlü olup kaçmamayı idrak edemedik ! Neden biliyormusunuz biz tembelliz herşeyden korkak bir şekilde kaçacak kadar tembeliz oysa ki insan en güçlü varlıktır.Neden bu hala idrak edilemedi neden biz hala acılarla güçlenebileceğimizi anlayamadık neden biz bu dünyaya çalışmak için gelmedik mi ? Neden hala uyur gezer gibi yaşıyoruz biz insanlara göre kurtuluş ya gitmek yada ... yada ölmek ! Neden peki bir kerede eskisi gibi kalıp değişmeden eskisi gibi yaşamayı seçmiyoruz çünkü biz en köklüsünden korkak aptalın tekiyiz ! Bişeyler için değişmemeyi.Eskisi gibi kalamıyoruz . Şunu aklına sok insan oğlu ister değiş! İster git! İster öl ! Hiçbir zaman olduğundan da olacağından da kaçamassın korkak yaşamaya bakma ! Güçlü kal !!!
ANONİM
Her gün, bir gün sıranın bana geleceğini düşünerek yaşadım. Ve o
gün, her kemer darbesinde bunu düşünerek nefes aldım. Babam yaklaşık
bir seksen beş boylarında, cüsseli bir adamdı. Gençlik yıllarında
boks kurslarına gitmişti. Bu cılız halimle ona karşı koyamıyordum.
Kemeri vuruyordu ki, nasıl oldu bilmiyorum, elimle havada yakala-
dım. Üstüme yürüdü. Artık boğuşuyorduk. Küfürleri duymuyordum.
Nasıl olduysa bana işkence yaptığı aletlerin olduğu masaya çarptım.
Üzerindekilerle beraber yere düştüm. Artık üstümdeydi. Yerde o da
ben de bir şeyler arıyorduk. İlk darbe ondan bana, sağ omuzuma geldi.
Benim de elimde bir şey vardı. Bedenine doğru salladım, göğüs
bölümüne geldi. Kan yüzüme sıçradı. Yana doğru kaydı üzerimden.
Bense şok olmuştum. Elimi yüzüme sürdüm. Kanı ılıktı, kokusu bü-
yüleyiciydi. En önemlisi, içimde ona karşı olan nefretim soğumuştu.
Şimdi canım acımıyordu...
Sayfa 175Kitabı okudu
