Bir de hakikati içlerinde taşıyıp da kelimelere dökmeyenler var.
İşte bunların bağrında ritmik bir sessizlik içinde yaşar ruh. Yol kenarında veya pazaryerinde dostunuzla karşılaştığınızda, bırakın içinizdeki ruh kımıldatsın dudaklarınızı, yönetsin dilinizi.
Bırakın sesinizden içre olan ses konuşsun onun kulağından içre olan kulağa. Çünkü yüreğinizin hakikatini saklayacaktır dostunuzun ruhu, hatırlanan tadı gibi şarabın. Rengi unutulup kadeh yok olduktan sonra da.
Dudaklarındaki nane tadı
olduğu gibi ağzımı kapladı...
Ilık nefesi...
Yumuşak fısıldayışları...
“Tanrım,” diye söylendi. “Tadı bu kadar kötü olan bir şey kesin işe yarar.”
Sayfa 167 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Özlem..
Seninle yürümeyi özledim,
Baharda çiçek açmayı,
Yazda akşam üstü kokmayı
Ağaçlar yaprak dökerken usul usul sarılmayı
Kışın karda kayarken sana tutunmayı özledim.
Yüzümde gülümsemelerin en gerçeğini taşımayı özledim.
Kendim olmayı özledim.
Şarkılar söylemeyi, park gezmeyi
Gece oyunlar oynamayı,
Tonla derdin içinde salına salına yürümeyi özledim.
Denizi izlemek sensizken keyifsiz
İçtiğim suyun tadı çıkmaz oldu.
Nereye kaçsam kurtulamaz oldum kendimden.
Nereye kaçarsam kaçayım sana varma isteğimi silemedim içimden.
Tonla hatanın icinde dosdoğru duruyor gülüşmelerimiz,
Tüm ağlamalarımın içinde ışık gibi doğuyor güzel anılarımız.
Seni unutmak, senle olmaktan daha zormuş.
Seni unutmaya çalışmak, özlemekten daha ağırmış.
Baş ucumdan eksik olmazken sokak sokak seni aramak çok zormuş.
Hadi diyince görememe derdi içimde büyüdü,
Saçıma aklar düştü, sen düşmedin gönlümden.
Dilimden eksildi de adın, fikrimden çıkmadı zikrin.
Yanar oldu her yanım, kanar oldu sol yanım
Ben ölmedim de kalmadım da
Sen gidilmez bir yoldan dönmez oldun.
“Dünyanın acı bir tadı vardı. Eziyetti yaşamak.”
görece ucuz, tadı sirke gibi olan şaraplar,
Şişmanları zayıflatır, kuvvetten düşürmez.
(anewliz..)Kitabı okuyor
Kıskançlık, aşkın yas giysileri içindeki hazin gölgesiydi, ağızda kurşun tadı bırakan minyatür bir ölüm.
Yaktın beni o gece, dayanamadım sana
Şarabın tadı mıydı, dudakların mı yoksa?
🚬🍷📚🤦🏻♂️
Sonuna kadar batağımda kalmak istiyorum, böylece bilin bunu. Çirkefin tadı başka...
Birer küçük bardak su ve kahve fincanlarının yanına birer güllü lokum koymuştu. Tam eski
İstanbul işi. Ne Starbucks'ta bulunurdu bu, ne de House Cafe'de.
İnsanlar niye bu güzel âdetleri bırakır da karton bardaklarda kahve içerler diye bir kez daha merak ettim. Hem de tadı yabancı bir kahve.
Aslında nedeni belliydi. Dünyanın değişik yerlerinde yaşayan,birbirinden farklı özellikteki milyarlarca insan, aynı tür yiyecek ve içecekleri sevmeli, aynı tarz giysileri almalı, bunun için de aynı tarz bir hayat yaşamalıydı. Böylece uluslarüstü büyük firmalar, ürünlerini
dünyanın her yerinde satabilirdi.. Belki de daha korkuncu, bu sistemin yerel kültürleri yok ediyor oluşuydu.
büyüdükçe tavanın altında kalan pudingin bile tadı değişiyor,
eskiden kardeşimle savaşırdık daha çok yemek için 🫠
Bir insan hakkında her şeyi bilirseniz, binlerce iple ona bağlısınız demektir.
Sayfa 49 - Yan PasajKitabı okuyor
